ԶՎԱՐԹՆՈՑԻնձ հասկանալու համար պիտ լինեսԶվարթնոց տաճարի ավերակաց մեջ։Պիտ լինես բեկված անվերջ ու անսկիզբհոգու մաքառման կռվաններում հեգ։ Խոնարհման մեջ էլ հզոր ենք ու վեհ,մերկության մեջ լերկ՝ լեցուն, բարեբեր,թափառական ենք՝ անհանգիստ հոգի,ցրված քարերում՝ հայի մասունքներ։ Գեղեցկություն է անթեղված մեր մեջ.աշխատավորի տքնանք ու վերելք։Մեծերի քանքար, պապերի ավանդու կյանքի ակունք՝ կենսատու, մարմանդ։ ԵՍ ՈՒ ԶՎԱՐԹՆՈՑԸ՝ ԱՌ ԼՅԱՌՆ ԱՐԱՐԱՏ1Հորդաբուխ են […]
*** Երկու մոմ ունեմ՝ մեկ սիրտ, մեկ հոգի. Ես էլ մի կանթեզ, Աստված ինքը՝ լույս. Աստծո լույսով բաշխվում եմ Ձեզ, Լուռ հալվում եմ ես։ *** Քո անցյալը՝ երեկ, Քո վաղը՝ այսօր։ Ասում են՝ սերը չունի ժամանակ, Եվ չի մարում այն, Թե պատահաբար Ճակատագիրն է անգամ ջրբաժան։ *** Կարոտի թելերով հյուսեցի, Կանթեղալույսի ճրագ վառեցի, Հոգիս լույս […]
ՀԱՎԵՐԺՈՒԹՅԱՆ ՁԱՅՆԸ Զանգերն են ղողանջում տիեզերքի տաճարում, ու բառերն այստեղ լեզուներով բոլոր իբրև աղոթք են հնչում: Հանգուցվել է ժամանակը երկրային, երկնային օրերն են բացվում անդին. սրբապատկերներն են վկայում պատերին: Հրեշտակների ուղեկցությամբ սահուն են անցումները բոլոր երկրային-երկնային երազների ճամփաներին: Ժամանակի մեջ են քայլերը, հավերժի մեջ՝ թռիչքները, երկնքից են ճառագում դրախտային տարածքները: ԿԱՊՈՒՅՏԸ Եղիշե Չարենցին Կապույտը հոգու […]
ԵՐԵՎԱՆՅԱՆ ԱՅԳԱԲԱՑ Քաղաքն արթնացավ. Ու կապույտ մուժում արևագալի՝ Արևի շեկշող ծամերին խառնած- Սևսաթ մազերը սփռեց ցիրուցան… Քաղաքն արթնացավ… Հեռվից էր գալիս. Հողի առաջին պատառն էր փոքրիկ Մոլորակ-գնդի, Որ, դեռ անթրթիռ, անշեն ու դատարկ՝ Որպես մասունք և փրկության ջերմ ափ- Արարատ լեռան փեշին կայանած Տապանին, մարդկանց- Մեծ ջրերից ետ բացվեց-երևաց՝ Եվ առաջինն էր, որ ողջ […]
ՀԳՄ վարչությունը շնորհավորում է բանաստեղծուհի Սուսաննա ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆԻՆ հոբելյանի առթիվ «Գրական թերթը» միանում է շնորհավորանքին ՆԿԱՐ Լավաշ հացի վրա նկարում եմ քարտեզդ, կտրատում կողքերից ու տեղադրում տառերն անուններիդ։ Բրդուճացու է՝ ինչով փաթաթեմ, որ ուտվի, սերդ՝ թոնրի կրակ, կարոտ, հողի փշրանք, մոր հառաչանք, սիրածի լաց, օր դռնաբաց։ Շքամուտքին՝ տերևաթափ ծիրանենի, մաշված դրոշ պատուհանից՝ խաժ աչքերով նայում է ինձ։ ԼԻՆՈՒՄ […]
ԵՐԱԶԱՆՔ Սիրով՝ Գոհար Հովհաննիսյանին Ես այնպես էի ուզում, Այնպես էի ուզում դաշնակահար դառնալ, Բայց ո՛չ մեր տանը, ո՛չ էլ դպրոցում Դաշնամուր չկար… Ես մի անգամ էի դաշնամուր տեսել Ու լսել նրա ձայնը հոգեթով, Ու ինձ թվում էր, եթե ես Նստեմ դաշնամուրի մոտ, Մատներս սահեն ստեղնաշարով, Իմ հոգու երգը կհնչի հպարտ, Հզոր, առնական, Մարդկանց կփրկի անհույս […]
ԲԱՑԱՌԻԿՆԵՐԸ Հրաշք կանչերը վերին ծիրերի Քչերն են լսում՝ բացառիկները, Նրանք են միայն ընդունում կանչը Եվ չեն վախենում շրջադարձերից Ոգու և տրված ճակատագրի։ Օրհնյալ կանչերից ահագնանում է, Առկայծում նրանց ներսի աշխարհը, Որտեղ երգում է ազատագրված Սիրտը լուսապաշտ խենթ երգեհոնի, Ազա՜տ ծիր ու ոչինչ, ոչի՜նչ մարմնեղեն, Գերակայությո՜ւն մարդուց զորավոր, Գերակայությո՜ւն աստվածայինի, Բացառիկներ են նվիրյալները, Բացառիկներն են ներում […]
ՀԱՅ ՄԱՐԴԸ, ՈՐ ԻՄ ՆԵՐՍՈՒՄ Է Հայ մարդը, որ իմ ներսում է, գլուխը զարկեց պատին: Դրանից հետո նա երկրորդ անգամ գլուխը զարկեց պատին: Երրորդ անգամ էլ, չհասկանալով, գլուխը զարկեց պատին: Երկու հազար քսաներորդ անգամ զարկեց գլուխը նա՝ այն հայ մարդը, որ իմ ներսում է, որից ոչ մի կերպ չենք կարողանում ազատվել ես, պատն արնաշաղախ և […]
ՆԱԽԱՁԱՅՆԵՐ …Ունկ դի՜ր ծառերի սոսափյունով, որ լսես ձայնավոր անրջանքը ջրի և հողի բաղաձայն տառապանքը,- նրանք միասին են շնչավորում գալիքների անկիրք մումիաները: Վերևում արփին իր ոսկե գորովն է մանրահունչ մաղում, և լազուրն է երկնում նոր երանգներ, դու նրանց հետ եղիր ուխտյալ որսորդի պես և նրանցից թաքուն երազներ չպահես… 1. Ո՞ւմ ձայնն է հնչում համր ու […]
*** Այս ոլորտներում կռիվը միշտ է Լույսից խավարի զտման արանքում. Այստեղ հոգին է զինվորը միակ, Եվ անդադար է կռիվն՝ անդադրում… *** Ես ամեն գիշեր անցնում եմ մտքիս ականապատ դաշտերով, ամեն գիշեր նույն դաշտն եմ հերկում ու ամեն անգամ պայթում եմ պատերազմից մնացած նույն ականի վրա. մեկ մտքիս ձեռքն եմ կորցնում, մեկ՝ ոտքը… Վերքերի մեջ […]
Տրամադրություն Իմ գրիչը ասես հոգնել, էլ ինձ մոտիկ չի գալիս, Մուսաս ինձնից խռովել է, երգիս ոգի չի տալիս։ Թափառում եմ փողոցներում, միտքս լավ բան չի գալիս, Անծանոթ են դարձել մարդիկ, մեկն ինձ բարև չի տալիս։ Լուսինն էր հույս գլխիս վերև, այն էլ մտավ ամպի տակ, Աստղս պոկվեց ինչպես տերև, ծովը ընկավ անհատակ։ Մի լույս […]
*** Այն, ինչ գիտեինք միայն ես ու դու, Լռեց հավերժի ծանրության ներքո։ Այն, ինչ գիտեինք միայն ես ու դու, Փակվեց անցյալի հնչյունների մեջ։ Այն, ինչ գիտեինք միայն ես ու դու, Մնաց չգրված պատմության ափին։ Այն, ինչ գիտեինք միայն ես ու դու, Դու թողեցիր ինձ՝ կյանքիս ապավեն։ *** Գաղտնագրված մտքերն իմ, փոշիացած հույսերն իմ, բույրը կորցրած […]
Սիրելի Միհրան Ասատրյանին *** Սիրելի՛ Միհրան, մեր Հո՛ւյս, մեր տղա՛, Ո՞ւր էիր այդպես սուրում խոյընթաց… Դեռ ձմեռ չեկած, հանկարծ ձյո՛ւն տեղաց Մեր սրտերին և հոգիներին բաց… – Հողն օրհասվա՛ծ է, երկընտրանք չկա՛, Ես առաջինը պիտի կրեմ զե՛նք, Ես առաջինը կմեկնեմ ճակատ, Քի՛չ էլ դիմացե՛ք, գալի՛ս եմ, տղե՛րք… Շտապո՛ւմ էիր, և օրհասը սև Քեզ պատուհասեց […]
*** Մայրերի մեջ է երկինքը ապրում, Լույսը կարոտն է առավոտների, Թռչուններն իրենց հույս են ավետում, Թե կծլվլա կապույտը վերին։ Մայրերի մեջ է երկինքը լալիս, Անձրևն էլ երկար ճամփա չի կտրում, Ես ոտաբոբիկ հենց տուն եմ գալիս, Մայրս իր լացի շիվերն է կոտրում։ Մայրերի մեջ է երկինքը լռում, Երբ երկիրն իրեն փնտրում է իր մեջ, Երբ […]
ՀԳՄ վարչությունը շնորհավորում է բանաստեղծ, թարգմանիչ Նորիկ ԼԵՎՈՆՅԱՆԻՆ ծննդյան 75-ամյակի առթիվ «Գրական թերթը» միանում է շնորհավորանքին ՄՏՔԻ ԽՄՈՐՈՒՄ Մտքի խմորում, ըմբոստության սերմ Եփվում են խոսքի թեժ խառնարանում, Իրական կյանքն ու ժամանակը սեղմ Մեռած տեսության դիակն են տանում։ Տխուր հեգնանքով նայում եմ իմ շուրջ Կուռքերի վրա բիրտ ու հեղհեղուկ, Եվ իմ խոհերի արձագանքից լուրջ Վախ ու […]
ԵՐԴՎՈՒՄ, ԵՐԴՎՈՒՄ ԵՄ Ես, որ գրված եմ բառերի հետևակ Ու քո քայլերի մեջ դրոշն եմ արյան, Պիտի շանթակուռ մի աստղաբանակ, Կրակ իջեցնեմ ես աստղաքանակ: Ու մինչ հաղթական հավիտենություն՝ Քո լեզվին ցնցվող իմ սրտի նման, Բացեմ մշուշում երակս պայթող… Ու բյուր-բյուրանամ՝ ինքնարարչությամբ: ԱՐՑԱԽ ԱՇԽԱՐՀԻՑ ԱՌ ԱՍՏՎԱԾ Խոսել չեմ կարող, դու ինձ աչքերից լսիր՝ աչքերով. Ես […]
*** Դու ուրանում ես լուսաբացին, առանց հաշվելու կանչերն աքաղաղի, և՛ երեկոյան, և՛ գիշերը, նույնիսկ երազներում քո գունազուրկ ու պարզունակ։ Քո ուրացումը Սահմանված չէ, քանզի մենակ չես մոլորյալների թշվառ ամբոխում, ուր չեք ճանաչում մեկդ մյուսին ու միլիոներորդ նմանակին Ահրիմանի, որ ձեր ներսում է։ Չես նայում աջ ու ահյակ, չես նայում Վերև, Լույսը չգիտի, որ ուրացված […]
Միջօրե եղավ, և ես տեղ հասա։ Եվ ես մոտեցա շուրթերով աղոտ։- Լույսն իր սպասքն էր ջրերին շարել։ Հազար քամու մեջ այն քամին տեսա, Որը պարտեզում, ցանկապատի մոտ Իր ձեռքը վարդի կոնքին էր դրել։ Ջրերի վրա այստեղ մեղմօրոր՝ Մխիթարիչին, լսվեց, կուղարկեմ։ Եվ վեց հոգի՝ վեց չքնաղ ձայնավոր Հաջորդ վայրկյանին կանգնեցին մեր դեմ։ Հաջորդ վայրկյանին, Սո՜ւրբ […]
I. Այս փառահեղ աշունը… դարակազմիկ. դյութանքով, թավշյա, կերպասե, քաշմիրե հանդերձներով, գայլախազի տան խորհրդավոր ցոլքերով, արվեստաբանի շռայլ վրձնահարվածներով, նրբին, փառահեղ զգացողությամբ-ինտուիցիայով, ճեմում է ասես իմպրովիզացիա- հանկարծատեսություն… քաղաքի նորահեն խաչմերուկներում և գեղադեմ փողոցներում. տեսանող է նա, տիեզերածավալ… դյութե, շրշող, սորուն, շամփրակ ասես, անուղղելի ու կործանվող երազատենչ… այս փառահեղ աշունը, որ դյութանքով, դավադիր պահվածք ունի նախանշած- այս դարակազմիկ […]
ԽՌՈՎՔ Արփագետուկում հիմա մենք չենք։ Այնտեղ մերոնցից մնացել են միայն հորս տնկած խնձորենիները և մեր Մեծ քարը։ Փորձեցի բռնել հայացքը Մեծ քարի, դեմքը շրջեց։ ՏՐՏՈՒՆՋՔ Մեղք են մեծերը, զի մեծ են մեղքերը։ Ամենուրեք անընդունելի է ճշմարտությունը, իսկ ընդունելին այպանվում է, խոսքերը ներվում են, լռությունը՝ ոչ, սուտը մոմեր է վառում հայոց սրբատներում, սուրբը՝ հալածականի ցնցոտիներով, դռնեդուռ […]
