Վաժա ՓՇԱՎԵԼԱ ԱՂՋԿԱՆ Աղջի՛կ, սիրում եմ ես քո պահվածքը. Երբ աղվեսի պես դու մեզ ես նայում, Շատ վախվորած է թվում հայացքդ, Դու տղաներին նայել չես սիրում: Մեկ-մեկ բնական ժպտալ ես փորձում, Սրտերում դանդաղ արթնացնում հույսեր, Առանց սրի ես դու սրտեր խոցում, Առանց դաշույնի՝ սպանում սրտեր: Շատ սրտերի մեջ դեռ մինչև հիմա Երևում են խոր, վիրավոր վերքեր, Բայց դու թեկուզ ինձ խոցես ակամա, Ես քո թշնամին չեմ կարող լինել… Մորիս ՓՈՑԽԻՇՎԻԼԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀԸ՝ ԿՏՐՎԱԾ ԹԵԼԻ ՆՄԱՆ Ճանապարհը՝ կտրված թելի նման, Մտածմունք էր, լռություն ու վիշտ: Հաց էլ կար, և կար աղը, Բայց մենք իրար էինք ուտում: Այն, ինչ եղել է, արագ կանցնի, Մի՛ մտահոգվեք կասկածներով, Ե՛վ հաց կլինի, և՛ կլինի աղը, Բայց մենք միևնույն է՝ էլի իրար կուտենք: *** Ընդամենը երկու բառ Լսելու համար, հենց հիմա Կթողնեի ամեն ինչ միանգամից: Եվ տոմս կգնեի Եվ վերջին գնացքով Հանգիստ կհասնեի գյուղս… Ես կվազեի կանաչ խոտերի միջով Եվ շնչակտուր կբացեի փայտե տան դուռը, Որ ևս մի անգամ լսեի. – Եկել ես, բալե՛ս,- խոսքերը… Մաղվալա ԳՈՆԱՇՎԻԼԻ ԱՆՑՅԱԼԻՆ ՀԱՌԱԾ ԻՄ ՀԱՅԱՑՔԸ Ես ձմեռը որպես իմ պատիճն եմ կրում, […]
Share on Facebook