Ա­մէն ա­ռի­թով եւ հա­մես­տա­բար յի­շած եմ, թէ հայ գիր­քի մը նոր ներ­կա­յու­թիւ­նը, կամ ծնուն­դը, զիս միշտ վե­րապ­րե­ցու­ցած է: Թէ՛ գրողն ու իր գրի­չը, եւ թէ՛ իր նո­րա­տիպ հա­տո­րը, միշտ խան­դա­վա­ռու­թեամբ եւ ջերմ գնա­հա­տան­քով դի­մա­ւո­րած եմ: Ուղ­ղա­կի հա­յա­սիրտ տրո­փում: Ար­թուն եւ կեն­դա­նի: Կը սի­րեմ խան­դա­վա­ռո­ւիլ հայ գիր­քի ար­ժէ­քով, մա­նա­ւանդ, երբ ան կը նպաս­տէ հայ գրա­կա­նու­թեան եւ յատ­կա­պէս ա­րեւմ­տա­հայ գրա­կա­նու­թեան բար­գա­ւաճ­ման եւ ճո­խաց­ման: Տե­սակ մը ազ­գա­յին ե­րա­զանք­նե­րու […]

Share on Facebook