Լ­ևոն ԲԼԲՈՒԼՅԱՆ

­­Պարզ­վում է՝ շատ գրա­կան ա­միս է մար­տը. Գ­րող­նե­րի մի­ջազ­գա­յին օր… ­­Պոե­զիա­յի հա­մաշ­խար­հա­յին օր… Իսկ մար­տի վեր­ջին մե­զա­նում ա­վան­դա­բար կա­յա­նում է ­­Ման­կա­պա­տա­նե­կան գրա­կա­նութ­յան շա­բա­թը, ո­րը տևա­կան դա­դա­րից հե­տո վե­րա­կանգն­վել ու 2001 թվա­կա­նից սկսած՝ Գ­րող­նե­րի միութ­յան կող­մից անց­կաց­վում է ար­դեն ա­մեն տա­րի: Գ­րա­կան այս մի­ջո­ցա­ռում­ներն, ան­շուշտ, շատ կարևոր են և ն­պաս­տում են ըն­թեր­ցո­ղա­կան դաշ­տի ընդ­լայն­մա­նը, մարդ­կանց, մաս­նա­վո­րա­պես ե­րե­խա­նե­րին ու պա­տա­նի­նե­րին կա­պում գրքի հետ, ճա­նա­չե­լի դարձ­նում գրա­կան ար­ժա­նի ստեղ­ծա­գոր­ծութ­յուն­նե­րը, այ­սօր ապ­րող, գոր­ծող գրող­նե­րին: Իսկ մեր օ­րե­րում հատ­կա­պես, երբ տե­ղե­կատ­վա­կան տեխ­նո­լո­գիա­նե­րը, հա­մա­կար­գիչն ու հա­մա­ցան­ցը գե­րիշ­խող են դար­ձել ա­մե­նուր, ան­գամ հենց մա­նուկ­նե­րի, դպրո­ցա­կան­նե­րի կյան­քում (ա­վաղ, օգ­տա­կա­րի հետ բա­ցա­սա­կան ո­րոշ դրսևո­րում­նե­րով նաև), դրանց դե­րը է՛լ ա­վե­լի է կար­ևոր­վում մա­տաղ սերն­դի դաս­տիա­րա­կութ­յան ու ճիշտ ձևա­վոր­ման գոր­ծում:
Ինձ հա­մար, ի­հար­կե, հա­ճե­լի էր, որ ­Ման­կա­պա­տա­նե­կան գրա­կա­նութ­յան շա­բաթն այս ան­գամ ­Գա­վա­ռում՝ հայ­րե­նի իմ քա­ղա­քում մեկ­նար­կեց, Լ­ևոն ­Քա­լան­թա­րի ան­վան դրա­մա­տի­կա­կան թատ­րո­նի հիմ­նա­վո­րա­պես վե­րա­նո­րոգ­ված, տպա­վո­րիչ ու կան­չող շեն­քի կա­մար­նե­րի տակ: Հ­րա­շա­լի, գե­ղե­ցիկ, լե­ցուն օր էր, որ, ան­կաս­կած, շատ բան տվեց և՛ այդ առ­թիվ քա­ղա­քում հյու­րըն­կալ­ված գրող­նե­րիս (Էդ­վարդ ­Մի­լի­տոն­յան, ­Տիգ­րան ­Նի­կո­ղոս­յան, Ա­նուշ ­Վար­դան­յան, ­Ռու­բեն Ս­տե­փան­յան, Լ­ևոն Բլ­բուլ­յան), և՛, ի­հար­կե, մի­ջո­ցառ­մա­նը ներ­կա ու­սու­ցիչ­նե­րին ու ա­շա­կերտ­նե­րին, ու­սա­նող­նե­րին, մտա­վո­րա­կա­նութ­յան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին… ­Նախ գրող­նե­րի մեր պատ­վի­րա­կութ­յանն ըն­դու­նեց ­Գե­ղար­քու­նի­քի մարզ­պետ ­Կա­րեն ­Սարգս­յա­նը: ­Հա­ճե­լի, օգ­տա­կար զրույց ու­նե­ցանք մար­զի հոգ­ևոր-մշա­կու­թա­յին կյան­քի հետ կապ­ված խնդիր­նե­րի ու ա­ռաջ­նա­հեր­թութ­յուն­նե­րի շուրջ: Ա­պա հենց մարզ­պե­տի հետ միա­սին գնա­ցինք մարզ­պե­տա­րա­նի հար­ևա­նութ­յամբ գտնվող թատ­րոն: ­Շատ հե­տաքր­քիր ու գե­ղե­ցիկ էր մար­զի դպրո­ցա­կան­նե­րի ձեռ­քի աշ­խա­տանք­նե­րի՝ ճե­մաս­րա­հում բաց­ված ցու­ցա­հան­դե­սը, նաև մար­զա­յին գրա­դա­րա­նի ներ­կա­յաց­րած գրքի ցու­ցա­հան­դե­սը, որ­տեղ հա­ճույ­քով հան­դի­պե­ցինք մեր գրքե­րին ևս: Ի դեպ, այդ ըն­թաց­քում եր­բեմն բա­նաս­տեղ­ծութ­յուն­ներ էինք լսում մեզ դի­մա­վո­րող, ու­ղեկ­ցող բա­վա­կա­նին հա­մար­ձակ, ան­կաշ­կանդ ա­շա­կերտ­նե­րից: ­Դե, իսկ հե­տո ար­դեն լեփ-լե­ցուն դահ­լի­ճում ա­վե­լի քան եր­կու ժամ հիմ­նա­վո­րա­պես աս­մուն­քը, երգն ու ե­րաժշ­տութ­յունն էին իշ­խում՝ ­Գե­ղար­քու­նի­քի մար­զի բո­լոր հա­մայնք­նե­րից ե­կած ա­շա­կերտ­նե­րի մա­տուց­մամբ: Ի­հար­կե, մենք ևս ­ներ­կա­յաց­րինք մա­նուկ­նե­րի, պա­տա­նի­նե­րի հա­մար գրված մեր ստեղ­ծա­գոր­ծութ­յուն­նե­րից, սի­րով պա­տաս­խա­նե­ցինք դահ­լի­ճից մեզ տրվող հար­ցե­րին, խո­սե­ցինք ըն­թեր­ցա­նութ­յան կար­ևո­րութ­յան մա­սին, մեր ու մեր գրչըն­կեր­նե­րի գրքե­րից նվի­րե­ցինք մար­զի գրա­դա­րան­նե­րին… Ման­կա­պա­տա­նե­կան գրա­կա­նութ­յան շա­բա­թի մեկ­նարկն, ան­կաս­կած, ջերմ էր ու տո­նա­կան: Շ­նոր­հա­կա­լութ­յուն կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րին ու բո­լոր մաս­նա­կից­նե­րին: ­Բայց շա­բաթ­վա շրջա­նակ­նե­րում, ի­հար­կե, գե­ղե­ցիկ այլ մի­ջո­ցա­ռում­ներ էին նա­խա­տես­ված ու հա­ջո­ղութ­յամբ ի­րա­կա­նաց­վե­ցին նաև մայ­րա­քա­ղա­քում ու հան­րա­պե­տութ­յան մյուս մար­զե­րում. գրա­կան հան­դի­պում­ներ ու քննար­կում­ներ, ման­կա­կան գրքե­րի շնոր­հան­դես­ներ, ցու­ցա­հան­դես-վա­ճառք­ներ, պար­զա­պես ըն­թեր­ցում­ներ: Իսկ եզ­րա­փա­կիչ հան­դի­սութ­յունն այս ան­գամ ևս ­կա­յա­ցավ Խն­կո- Ա­պոր ան­վան ման­կա­կան գրա­դա­րա­նում՝ ոչ պա­կաս ջերմ մթնո­լոր­տում, դարձ­յալ գրող­նե­րի, դպրո­ցա­կան­նե­րի, աս­մուն­քող­նե­րի ակ­տիվ մաս­նակ­ցութ­յամբ, օր­վա խորհր­դին վա­յել ե­լույթ­նե­րով ու կա­տա­րում­նե­րով: ­Թող որ հա­գե­ցած շա­բաթ­վա արդ­յուն­քում ստեղծ­ված ո­գե­ղեն մթնո­լոր­տը եր­կար ու­ղեկ­ցի բո­լո­րիս: