***
Ես հավատում եմ
Աստծուն,
քանզի չեմ
սիրում:
Որովհետև վախենում եմ
հորիցս,
ով ինձ չի հավատում,
բայց սիրում է:
***
Բանաստեղծությո՜ւն,
կուրծքդ թաքցրո՜ւ
ուղղահայաց
և բութանկյուն լեշերից,-
հոտը օդակաթիլային հիվանդություն է…
***
Ես քեզ հիշում եմ,-
և գամերն ավելի՜ խորն են զբոսնում,-
անունիդ միջով…
Ես քեզ հիշում եմ,-
և վարդի փոխարեն նրա ստվերն է աճում,-
մարգերում Կույսի համաստեղության…
Ես քեզ հիշում եմ,-
և սուզվում է շախմատիս Տապանը,-
Էշը Տապանում էր…
Չէ՞ որ սիրում ես ինձ:
Ուրեմն` հիշի՜ր…
Գրաֆիտի
Իջեցընել ջերմաչափը
հրեշտակի թևի տակից`
ուղիղ կիտրոնի մեջ:
Ի՜նքդ մաշվել
վերին ճնշման սանդղակն
ի վար`
դեղնակարմիր երախտիքի…
Անկատարյալ մեղքի շեղբով`
աղոթքներից դուրս սփրթնած
անեղանակ խազե՛ր քաշել
ապակուց ներս…
Սնդիկն առնել ափերիդ մեջ,
շնչել բույրը անվերջնական պատվիրանի,
լեզվով պեղել սիրո աղը…
Ու ջրերի վրա գլորել սնդիկը`
որպես
արամեական վարդի փշով ձկան աչք…
Տասնմեկերորդ պատվիրան
Երբ Սերը բաց ես թողել ձեռքիցդ,
ծափահարի՜ր
հոգուդ «տկարությանը»:
Եվ ի ներումն Լույսի, որ թռավ
թարթիչներիցդ,-
ծափահարի՜ր` ափդ այտիդ,
որից պոկեցիր բույրերի սրինգը:
Սրի՜նգն ապտակիր…
Մի ձեռքը նույնպես ծափ է տալիս:
Լոբաչևսկու երկրաչափություն
(հատվող զուգահեռներ)
Քրիստո՞սն է որդի,
թե՞ Որդին է քրիստոս…
Ո՜չ մեկը, ո՜չ մյուսը…
Քանզի Մա՜յրն էր միածին`
չնայած երկու արգանդափող
ուներ…
***
Անունս չկա
իմ անվան միջով:
Չկա-ն անունս է
քո անվան միջից:
Անունդ չկա՜ր
քո անվան միջում…
***
Վտանգավոր է երանգի ձայնը:
Գույնի աչք թարթելը
բանաստեղծություն է,
որից
ենթադրի՜ր Աստծո «որպեսզի»-ն`
… փրկվե՜ս…
***
Բառերիդ համար խեցիներ չունե՞ս:
Մի րոպե սպասի՜ր,
ձեռքս տանում եմ` աչքերս հանեմ…
***
Մաշկային շնչարգելությանս
պահերին
սպիտակ թղթի մաշկից եմ
օգտվում:
Փայտը չգրված բանաստեղծություններ է
հիշում իմ մասին:
Քեզ մոռանալիս փնտրում եմ ծառդ…
***
Սարդը տավիղ է նվագում
սեփական սարդոստայնի վրա:
Մանուկը տավիղ է նվագում
մոր կուսաթաղանթի վրա:
Աշակերտը տավիղ է նվագում
ընթրիքի սփռոցի վրա Ուսուցչի:
Ձկները տավիղ են նվագում
ծով նետած ուռկանի վրա ձկնորսի:
Վրձինը տավիղ է նվագում
թմբկաթաղանթի վրա Վան Գոգի:
Ստվերը տավիղ է նվագում
անվան հիշողության վրա:
Որդը տավիղ է նվագում
երազիս որդան կարմիրի վրա:
Տավիղը ե՜ս եմ,
ո՞վ է ինձ նվագում…
Զվարթնոց
Խոյակ առ խոյակ
ժամանակների ուսերը մաշող
քարե շուրջպար`
ինչպես քոչարին
անթաշկինակ օրիորդների…
Խաչքարերը թաշկինակներն են
նրանց…
