Ալիսա ԲԱՂԴԱՍԱՐՅԱՆ

 

***
Սերը
Ճանապարհ է
Չհասնումի,
Գտնումի
Եվ ապրումի։
Սերը
Վերադարձ է
Կորուստների,
Մոռացումների…

Մանկության։

Սերը
Կանգառ է`
Կյանքն ափի մեջ զգալու
Ճանապարհին։

Աստղերը մոտիկից դիտելու
Ճանապարհ է
Սերը:

ՀԱՄԲՈՒՅՐ
Նրանք հանդիպեցին,
Եվ կարոտը լեզու առավ.
Անմոռաց ու
Անկրկնելի էր
նրա բառապաշարը։

Եվ հեքիաթներն
իրականություն դարձան.
Անսպասելին սպասված էր,
Հրաշքը` սովորական։

Շուրթերի
տոնակատարություն էր։

Նրանք հանդիպել էին,
Եվ ձեռքերն ավելորդ էին,
Եվ աչքերը` փակ։

***
Ես չգիտեի՝
Ինչ է տագնապը,

Դու եկար,
և անհանգստությամբ
լցրիր միտքս:

Ես չգիտեի՝
Ինչ է կարոտը,
Դու եկար
և կարոտով լցվեց օդը:

Գրկեցիր,
և մինչ քեզ
ու քեզնից հետո
տարածությունը
կոչեցի սպասում:

***
Քեզնով ներծծված կարոտս
Կատաղի թափով
Ներխուժել և գրավել է
Մտքիս բոլոր ծալքերը
Անունդ լեզվիս վրա
Դարձել է միակ համեմունքը

Այլ հավելումների
Անհրաժեշտություն
Ասես այլևս չկա

Քեզնով է պայմանավորված
Շնչառությանս
սառն ու տաքը

Հեռավորության ցրտից երբեմն
Մրսում է լեզուս
Եվ սառչում են
իմ քեզնով գուրգուրված
տաք-տաք
հուշերը:

Գրեք մեկնաբանություն

Ձեր էլ․փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են * -ով։