ԹՈՎՄԱ քա­հա­նա (­Վա­հան) ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆ

ԵՍ ՆԱՅՈՒՄ ԵՄ ԵՐԿՆՔԻՆ
Ես նա­յում եմ երկն­քին.
դուռ եմ փնտրում ես այն­տեղ
և փնտ­րում եմ ձեռք բա­ցող,
և թափ­վող կրակ ան­թեղ:

Եվ փնտրում եմ Քեզ՝ պաշտ­պան,
գառ­նե­րի ու զո­հե­րի,
և ս­պա­սում եմ կա­տա­րո՛ւմ
Քո գա­լիք խոս­տում­նե­րի։

Ես նա­յում եմ երկն­քին
դեմ­քե­րով մո­լոր ծո­վի,
տա­ռա­պան­քով հա­րատև,
աչ­քե­րով ան­տակ ցա­վի։

Դուռ եմ փնտրում ես այն­տեղ,
օգ­նութ­յան զոր­քեր լու­սե,
որ ել­նեն գայ­լե­րի դեմ,
հաղ­թա­կան կա­մար հյու­սեն։

Ես նա­յում եմ, ես գի­տեմ՝
ժամն ե­կել է փրկութ­յան.
կխախ­տես կող­պե­քը Դու
սպա­սու­մի և լ­ռութ­յան։

Եվ կիջ­նես, կգաս, կայ­րես
խա­վա­րի ե­րախն ան­հագ
Դու, հա­յի խաչ­ված Աստ­ված,
Դու, հա­յի միակ վաս­տակ։