ԱՐՏԱՀԵՐԹ ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ… ԵՎ ՍՊԱՍԵԼԻՔՆԵՐ / ­Հա­կոբ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ

Ան­կաս­կած ար­տա­հերթ ընտ­րութ­յուն­նե­րը պետք են, բայց երբ անհ­րա­ժեշ­տութ­յուն կա սահ­մա­նադ­րութ­յան և ընտ­րա­կան օ­րենսգր­քի փո­փո­խութ­յան, երբ հա­սա­րա­կութ­յու­նը չի ձեր­բա­զատ­վում ­Փոքր Մ­հե­րի գա­ղա­փա­րա­խո­սութ­յու­նից և կ­րա­վո­րա­կան կեց­ված­քով սպա­սում է, թե երբ մեկն իր փո­խա­րեն ինչ-որ բան կա­նի, ուս­տի՝ ընտ­րութ­յուն­նե­րի անց­կա­ցու­մը դառ­նում է խնդրա­հա­րույց: Ինձ հա­մար վի­ճար­կե­լի է հու­նի­սի 20-ի ընտ­րութ­յուն­նե­րի օր­վա նշա­նա­կու­մը, քա­նի որ ­Հա­յաս­տա­նի սո­ցիալ-տնտե­սա­կան, քա­ղա­քա­կան օ­դը հա­գե­ցած է ա­նո­րո­շութ­յան մշու­շով, հետ­ևա­բար չեմ բա­ցա­ռում նաև, որ այն տե­ղի չու­նե­նա: