Աստված իմ, Տեր իմ, Դու եղիր պահապան Հայոց Քաջերին…
Խոնարհումս նահատակված Հայ Քաջերին…
Քերծերս պայթում են
խուլ որոտներից,
Արցախիս վրա
շառափ է թափում…
Դժոխքի իժերն են
սողում տանդ շուրջ,
Ե՜լ, Վիշապաքա՜ղ
խարտյաշ պատանի,
Ե՜լ, կանչի՜ր
երկիրդ սահմանած Հայկին,
դո՜ւրս կանչիր
Մհերիդ Ագռավաքարից,
թող նորից շանթվի
մեր Թուր Կեծակին:
Ելե՜ք… ասք-առասպելի
մի նոր էջ գրեք.
ժամն է խեղդելու
իժին իժոտված
մահաշունչ բնում:
***
Խռովել է խոսքս.
բառեր չեմ գտնում…
Ձեր ոգուն մատաղ,
պի՜նդ կացեք, տղե՜րք:
Ես էլ մորս պես
այս պահից սկսած,
աղոթքը շուրթիս,
ձեռքս բռունցքած՝
կկոթողվեմ բոլորի՜դ,
բոլորի՜դ տան առաջ.
միայն թե դուք
պի՜նդ կացեք, տղե՜րք…
