ՄԵՆՔ ՈՒ ՄԵՆՔ
***
Կարծեցինք, թե փրկության դուռ է,
Պարզվեց, որ բացողը ծուռ է…
***
Քծնում են միշտ. պաշտոնին, գահին,
Բայց և լքում են ճիշտ հարմար պահին:
***
Նա դպրոցը չի ավարտել թեպետ,
Բայց դառնալու է համայնքապետ:
***
Ում ազգը շատ է ու ստվար,
Նա է ընտրվում գյուղի ղեկավար:
***
Մեր սահմանը. հրե՜ն մինչև Քուռը,
Էնտեղ պիտ զարկի մեր Սասնա Ծուռը…
ՈՐ ՄԱՐԴԸ ՀԱՐԴ ՉԴԱՌՆԱ
***
Արծիվներն էլ են թռչում, ճանճերն էլ, բայց տարբեր տեղեր են իջնում, մեկը` ժայռերին, մյուսը…
***
Մեխը կարողանում է խրվել, ուր կամենա, բայց ամեն անգամ սպասում է, թե ով է հարվածելու գլխին…
***
Սղոցը ճիշտ օրենքով էլ վարվում է. «Մեկ դեպի ինձ, մեկ դեպի ձեզ»,- սակայն դեպի իրեն ձգում է, իսկ դեպի մեզ… հրում:
***
Ոտքերը շարունակ դժգոհում էին, թե ինչու իրենք երկուսով պետք է ծառայեն ու ման տան միայնակ գլխին: Մի անգամ գլուխը հոգնած էր ու անուշադիր, և ոտքերը… քարի կպան:
***
Ականջները շատ բան են լսում… Դե, բերանի գործն էլ խոսելն է, բայց ականջներն այդպես էլ չեն հասկանում, թե ինչու են երբեմն իրենց ձգում-ցավեցնում:
***
Ճերմակ թղթի վրա մի տող, մի տառ անգամ չկար, երբ գրեցին… կարմրեց ամոթից:
***
Աստղերն ամբողջ գիշեր պեծպեծում և դժգոհում էին մթից, ու երբ Արեգակը դուրս եկավ, նրանք այլևս չերևացին:
***
Մարդ բառը շատ էր դժգոհ իր «առաջին դեմքից» – Մ – տառից: Աղմկեց, բողոքեց, փոխեց «առաջին դեմքին» ու դարձավ… Հարդ:
***
Իշխանությունների նկատմամբ ատելությունը համազոր է նրանց դեմ պայքարողների նկատմամբ արտահայտվող սիրուն:
