Արդի դրամատուրգիա. խնդիրներ, հեռանկարներ (ՀԳՄ լիանիստ, 17.05.2019 թ.)
ՀԳՄ վարչության ներկա լիանիստի բուն նպատակը արդի դրամատուրգիական արտադրանքի հաշվառումն ու գնահատումն է, ինչպես նաև թատերական աշխարհի ուշադրության հրավիրումը վերջին մեկ-երկու տասնամյակի ընթացքում գրված և տպագրված 500-ից ավելի դրամատուրգիական գործերի հաջողված նմուշներին: Նախ` պետք է նշել, որ «Դրամատուրգիա» հանդեսում և այլ պարբերականներում տպագրված ավագ, միջին և երիտասարդ սերնդի դրամատուրգների պիեսներն աչքի են ընկնում ոչ միայն ներքին ժանրային (մենադրամա, տրագիֆարս, երաժշտական չափածո թատերախաղ, զավեշտ, թատերասք, կատակերգություն և այլն), այլև թեմատիկ բազմազանությամբ (սոցիալ-կենցաղային-անհատականից մինչև ազգային-պատմական և ազգային-արդիական հիմնահարցեր): Առաջին խմբում կարելի է հիշատակել Ն. Ադալյանի «Եվա», Կ. Խոդիկյանի «Էսմերալդայի օգնության ձեռքը», Գ. Խանջյանի «Ծերուկի այցը», Ալ. Թոփչյանի «Տիկին Դոն Խուան դե Տոնորի», Ա. Ասլիբեկյանի «Մի՛ լռիր, Ռեմի», «Մերսեդես» և այլ երկերը: Երկրորդ խմբի գործերի մի մասը, ինչպես ասվեց, նվիրված է սոցիալ-քաղաքական, պատմական-ողբերգական թեմատիկային (Ս. Կոսյանի «Տերևի կամքը չհարցնելով…», Ա. Պետրոսյանի «Անավարտ եղերերգ խաչվածին», Ա. Աղասարյանի «Քոչարի» և այլն): Սակայն ուզում եմ հատկապես նշել, որ վերջին տարիներին դրամատուրգներն ստեղծել են նաև ոչ քիչ թվով հաջողված գործեր Արցախյան ազատամարտի և սահմանային բնակավայրերում ապրող մարդկանց, իրոք որ, հերոսական կյանքի դրվագների թեմաներով, և եթե այդ թեմատիկային առնչվող բանաստեղծական, արձակ գործերն այս կամ այն չափով վերլուծվում և լուսաբանվում են քննադատության կողմից, ապա դրամատուրգիական ստեղծագործությունների շուրջ տարօրինակ լռություն է: Կարծում եմ, Կ. Խոդիկյանի «Ուղեկալ տանող ճանապարհը», «Տունը սահմանի վրա», Ա. Պետրոսյանի «Երդումի գինը», Հր. Բեգլարյանի «Արծվաբույն-1991», Հր. Ալեքսանյանի «Գիշերային դեղատուն», Ս. Խալաթյանի «Փակուղուց այն կողմ» պիեսները` իրենց որակով և ասելիքի հրատապությամբ, արժանի են լուրջ ուշադրության:
