«Սիրտ իմ, ընդե՞ր ես խռովել…»
Ֆրիկ
1.
Արդեն ո՛չ դու, ո՛չ էլ ես
Էլ հանճարեղ չենք լինի-
Քեզ չեմ սիրի խենթի պես,
Դու չես դառնա թունդ գինի:
Արդեն օրերը մթնած
Հողմ են միայն առաքում,
Եվ մեր սերը մթնդած
Հայտնվել է առակում…
…………………………….
– Որտե՞ղ է լույս ճառագում:
2.
Ի՜նչ խայտառակ գործընթաց,
Ձյուներն անկախ են հիմա,
Նոր պատեր են մեր դիմաց,-
Ու Չարն … անկախ է հիմա:
Օրերում այս անհմա
Լոկ խաբկանքը մեզ մնաց,
Եվ Հայրենիք մի ամա`
Անձև, անհայտ, անիմաց…
………………………………..
– Գերեզմանիդ դուռը բաց:
3.
Մեր ոգին ո՞վ թալանեց,
Ո՞վ սասանեց սերը մեր,
Հայրենիքն ո՞վ կալանեց
Իր շահերի համար, տեր:
Ժողովրդին խաբեց ո՞վ,
Ո՞վ քար նետեց իր ազգին,
Եվ երկիրը – անվրդով
Հանձնեց հուր ու կրակին:
………………………………
– Ուժ առաքիր մեր բազկին:
4.
Հիմա ումի՞ց ենք կախված
Եվ անկախ ենք մենք ումի՞ց,
Այս ինչ արիր, տեր Աստված,
Հրաժարվե՞նք մեր հունից:
Թողնենք ամեն դավաճան
Հողմերի՞ն տա հողն Հայոց,
Եվ երթը մեր անվախճան
Դառնա խաբկա՞նք մի վայոց…
……………………………………
– Բա՜ց աչքերը մեր այս գոց:
5.
Փակ են ճամփեքը բոլոր,
Ի՞նչ լուրեր կան Իրանից,
Դարձել ենք թույլ ու մոլոր,
Ի՞նչ հողմեր կան Թուրանից:
Երեկ ելել վրանից,
Այսօր դարձել են արքա,
Դուրս են քշում մեզ տանից
Տերերի հետ մեր առկա…
………………………………
– Իսկ մի՞թե դեռ ազգը կա:
6.
Հանուն ինչի՞ մենք ելանք
Ազգային վեհ պայքարի,
Որ հիմա էլ բլբլա՞նք,
Թե ազգ ենք մենք անարի:
Որ հիմա էլ այպանե՞նք`
Ով պահում է ոգին դեռ,
Եվ նորովի՞ պայքարենք
Ընդդեմ սիրո մեր անմեռ…
………………………………..
– Ախ, մարդացիր մի քիչ, տեր:
7.
Բոլո՞րն են մեզ հակառակ,
Թե՞ մենք ենք դեմ բոլորին,
Ինչո՞ւ եղանք խայտառակ,
Սև կապեցինք մեր օրին:
Ինչ որ անում էր Օրին,
Սրանք տվին ոտնատակ,-
Հիմա էշերն ու ջորին
Փառք են տենչում անհատակ…
……………………………………
– Անդո՞ւնդ է սա, թե՞ կատակ:
8.
Ով խաղում է ազգի հետ,
Ով ծառան է օտարի,
Նրան պիտի առհավետ
Ազգը մի օր վտարի:
Թե չէ առանց վթարի
Չի ունենա ոչ մի օր,
Եվ միշտ պիտի կատարի
Սգո հանդես ահավոր…
……………………………
– Տեր, ո՞ւր է մեր օրը նոր:
9.
Ո՞վ ասաց, թե ճշմարիտ
Խոսքը զենք չէ առավել,
Չե՞ք տեսնում, որ անառիթ
Սուտն է միայն վարարել:
Որովհետև չեն կարող
Ոչ մի լավ բան արարել,
Ազգին խփում են քարով
Ու ստերով` առավել…
……………………………
– Ճիշտ խոսքի ենք ծարավել:
10.
Կեղծ ու պատիր օրերում
Ո՞րն է ելքը փրկության,
Երբ ժողովուրդն աններում
Տերը չէ իր դրության:
Երբ ամեն մի համբակի
Գրպանում է բախտը մեր,
Հարվա՞ծ է պետք սմբակի,
Թե իշություն հավերժ, տեր:
– Մեղա, մեղա, իմ օրեր:
11.
Ով տեսնում է ու լռում`
Սադայել է անկասկած,
Ով ճանապարհն է ծռում,
Երբ տեսնում է ազգն ընկած,
Դուրս է ցեղից մարդկության,
Հայությունից դուրս է նա,
Եվ ոչ մի շող գթության
Նա երբեք չի ունենա…
– Ե՞ս եմ, դո՞ւ ես, սա՞ է, նա՞:
12.
Գրպաններդ դատարկ, ծակ,
Բերաններդ եք ջուր առել,
Դեռ ոգուն էլ հակառակ`
Փնթփնթում եք առավել:
Ո՞վ պիտի ձեր փոխարեն
Ձեր քայլերը կատարի,
Որ չդառնա անօրեն
Երկիրը դեզ աթարի…
– Դեռ պատրաստ եք վատթարի՞:
13.
Թե չես դառնում դաշնակից,
Ո՞ւմ վրա է հույսդ դեռ,
Ո՞վ կհանի կրակից
Զավակներիդ կիսամեռ:
Ո՞վ կբացի փրկության
Միակ ուղին ազգային,
Եռանդ տված ազգության
Գոյատևման պայքարին…
– Հայն հավատա թող հային:
14.
Մի՞թե, հայեր, պետք է մեզ
Չարչիների հայրենիք,
Դե, դուրս ելեք հրակեզ
Բարքերի դեմ վայրենի:
Մենք պիտի մերը դառնանք
Ոչ թե անցյալ սողալով,
Այլ Ապագա ընթանանք`
Ազգի վրա դողալով…
– Տեղ չենք հասնի այս խաղով:
15.
Անգիտության ծմակում
Տատանվում է ազգը դեռ,
Սոցիալական ծուղակում
Դառնում անդեմ ու անտեր:
Բայց այդ ովքե՞ր են քանդել
Դաշնությունը հայության,
Որ խարխափում ենք արդեն
Մշուշներում գոյության:
– Ինչ դաշինք է… լռության:
16.
Ի՞նչ էինք մենք ցանկանում
Եվ այս ինչի ենք հասել,
Ո՞վ է արդյոք հասկանում,
Թե ով ում է հակասել:
Եվ թե ինչ է պակասել
Չեղած աղ ու հացի մեջ,
Ո՞վ կարող է ինձ ասել`
Սա սկի՞զբ է, թե՞ չար վերջ…
– Հազարամյա հիմար վեճ:
17.
Մեզ ի՞նչ ճամփա խոստացան
Եվ այս ո՞ւր են մեզ տանում,
Քանդողները շատացան
Մեր անուշիկ ոստանում:
Նույնիսկ նախկին զնդանում
Մենք մեր հարգը ունեինք,
Հիմա այս ուր ենք գնում`
Առանց տուն ու հայրենիք…
– Այս ե՞րբ դարձանք վայրենի:
18.
Ահելները զարմացան
Ու լռեցին մտագար,
Ջահելները ամլացան,
Դարձան ցինիկ ու անկար:
Ազգը իր դե՞մքն է փոխում,
Թե՞ կատակ է մի վերին,
Ինչ ծանրություն է կախվում
Հայոց հրաշք թևերին…
– Մենք ենք այսօր մեր գերին:
19.
Բոցն է ելնում Արցախից
Եվ նոր Վահագնն է ծնվում,
Աջից լինի թե ձախից`
Ոգին ոգով է սնվում:
Հողը տիրոջն է տրվում,
Թե կամք ունի առնական,
Թե պատմությունն է գրվում
Կանոններով հայկական…
– Ո՞ւր են տերերը սակայն:
Սրանք գրականության հետ որևե առնչություն չունեն: Պարզունակ մտքերի պարզունակ շարադրանք: