…ԵՒ ԱՉՔԵՐՍ, ՍԻՐՏՍ, ՀՈԳԻՍ
Ես չեմ գիտեր արդեօք ինչո՞ւ,
Նայուածքդ ինձ այդքան յուզեց,
Տարաւ ինծի այնքան հեռու,
Այնքան ծանօթ աշխարհ մը ինձ:
Ինչպէս կրցար այդպէս յամկարծ
Դուն աչքերէս իջնել սրտիս,
Եւ գրաւել ամբողջովին,
Եւ աչքերս, սիրտս ու հոգիս…
Խենթ զգացում ծանօթ ես ինձ,
Եւ հոն ես միշտ, սակայն երբեմն`
Լոկ շշուկէ, լուռ նայուացքէ
Փոթորկի պես կալեկոծիս:
Կամ կը փշրես վայրկեանի մէջ,
Ամէն քնքուշ, անուշ երազ,
Կամ կը ծնիս դուն ոչինչէն,
Ու կը հիւսես երազ դղեակ…
Այդպես ես դուն` քնքուշ ու խենթ,
Բայց առանց քեզ չկայ երազ,
Կեանքի հոսքին աղբիւրն ես դուն…
ԵՐԵՔ ԵՐԳ ՔԵԶ ՀԱՄԱՐ
1.
Պարզ է այս գիշեր նման հոգիիս,
Չկայ ոչ լուսին, ոչ վառուղ աստղեր,
Մեղմիկ կը լսեմ երգդ տխրագին,
Նման հոգիիս բառերդ պարզ են…:
Տխուր է ձայնդ նման հոգիիս,
Չես ուզեր կրկնել բառերը երգին,
Քանզի կարօտը ի՞նչ բառով յայտնել,
Գիշերն ու հոգիս քու երգդ կ’ուզեն…
Պարզ է գիշերը, պարզ է իմ հոգին,
Պարզ է իմաստը անբառ քու երգին,
Եւ տխուր ենք մենք` գիշերը, դուն, ես,
Իրարմէ հեռու առանձին այսպէս…
2
Սակայն այս գիշեր վառուեր է հոգիս,
Նման երկնքի աստղերուն պոռթկուն,
Ալ հոգնած եմ ես առանձին այսպես…
Չեմ ուզեր երգդ մեղմիկ հասնի ինձ,
Ես կ’ուզեմ ձայնդ փոթորկէ հոգիս,
Ու երգդ քանդէ պատերը սրտիս,
Եւ չեմ ալ ուզեր հովերուն յանձնես
Համբոյրներ քնքուշ այտերս շոյող…
Թէ կ’ուզես ինծի եկուր ա՛յս գիշեր,
Նախքան որ պոռթկան աստղերն երկնքին…
Փոթորիկին մէջ երգդ անհետի…
Եւ հոգիս փնտռե ուրիշ երկինքներ…
Թէ կ’ուզես ինծի եկուր ա՛յս գիշեր…
3
Եկուր որ վառենք ջահերն երկնքին,
Չձգենք սէրը մթութեան մէջ լուռ…
Գարուն է նորէն, բայց քեզմէ հեռու`
Բոյրը վառ սիրոյ կը խեղդէ հոգիս,
Չորսդիս ծաղիկներ, թիթեռ, թռչուններ,
Բոլորը կ’երգեն սիրոյ երգը մեր,
Բայց դուն կը մնաս տակաւին հեռու,
Տակաւին անհաս, չարչարող երազ…
Կանցնին գարուններ, ես դեռ կը սպասեմ,
Վախնամ ձմեռն այս` չբերէ գարուն…
