ՀԳՄ վարչությունը շնորհավորում է
բանաստեղծ, հրապարակագիր
ՄԱՆԻԿ ԱՃԵՄՅԱՆԻՆ
ծննդյան 70-ամյակի առթիվ
«Գրական թերթը» միանում է շնորհավորանքին
Մանիկ Աճեմյանի հոբելյանի առթիվ խոսքս նրա տարիների գրական հասարակական գործունեութունը գնահատելն է. իր հավատամքն է՝ «Ժամանակը անսահմանի խորհուրդն ունի… մարդկային կյանքն ու գործը՝ հույս-երազանքի իրագործում, որ ավանդվում, պատգամվում է սերնդեսերունդ»։
Իր աշխատանքային՝ «Պիոներ կանչյան» տարիներից եմ ճանաչում Մանիկ Աճեմյանին, երբ ես «Բողբոջ» գրական ակումբի սան էի և աշակերտել եմ Աճեմյանին՝ փորձելով սերտել ոչ միայն գրական վարպետություն, այլև ազգային ինքնության և հոգևոր արժեքների գնահատման կարողություն: Պատանիների հետ աշխատելու նրա ոգեշնչող ակտիվությունն ու էներգիան որոշակի ազդեցություն, անշուշտ, թողեցին իմ աշխարհայացքի վրա՝ հատկապես երկրորդ մասով՝ ազգային ինքնության և հոգևոր արժեքների գնահատման շարունակական ձգտման առումով։
Այդ կարևոր շարունակականությունը ինձ համար նկատելի էր նաև «Արեգնածին» կազմակերպության հիմնմամբ։ Մանիկ Աճեմյանի ղեկավարությամբ՝ «Արեգնածինը» ժամանակին համընթաց դարձավ այն հզոր ուժը, որը միավորեց գրականությունը և բարեգործությունը՝ ազդելով մի խումբ երիտասարդների վրա։ Այս կազմակերպության գործունեությունը վառ օրինակ է, թե ինչպես կարելի է արվեստի և հասարակական ակտիվության միջոցով ստեղծել փոփոխություններ, ամրապնդել ազգային ինքնությունը և նպաստել հասարակական խնդիրների լուծմանը։ Մանիկ Աճեմյանը՝ որպես բանաստեղծուհի և հասարակական գործիչ, ոչ միայն հարստացրեց հայ մշակույթը իր ստեղծագործություններով, այլև առաջնորդեց «Արեգնածին»-ը դեպի մի ուղի, որը միավորում է հոգևոր արժեքներն ու գործնական նախաձեռնությունները: Նրա գործունեությունը՝ որպես «Արեգնածին» կազմակերպության ղեկավար, ցույց է տալիս, թե ինչպիսի հզոր ազդեցություն կարող է ունենալ արվեստի և հասարակական ակտիվության համատեղումը:
Մեր նախնիները, ամենատարբեր փորձություններով անցնելով, մեզ ավանդել են բանաձևեր, որոնց ականջալուր լինելով՝ ավելի հեշտ կլինի հաղթահարել այն խնդիրները, որոնք կարող են մեր առջև ծառանալ: «Արեգնածին»-ը այս պատգամները փորձում է ի մի բերել և պարբերաբար ու շարունակաբար փոխանցել հաջորդ սերունդներին:
…Երբ մոռացման մեջ
Մենք մնացել ենք
Մեր սպասումով,
Եվ լքել օրը,
Թողել անկյունում՝
Ճանապարհների
Որոնածը մեր
Արհամարhված է։
«Անդորր» բանաստեղծությունը արտացոլում է լուռ սպասման և կորստի զգացումները, երբ ուղիները՝ կյանքի և մշակույթի որոնումները, մոռացվել են։ Աճեմյանի այս տողերը կարելի է դիտարկել որպես խորհրդանիշ «Արեգնածին»-ի առաքելության՝ վերադարձնելու մեզ դեպի մեր արմատները, դեպի այն հոգևոր և մշակութային արժեքները, որոնք ժամանակին մոռացվել են, բայց որոնք այժմ «Արեգնածին»-ը կրկին ջերմացնում և վերակենդանացնում է։ Մանիկ Աճեմյանի մուսան, որը նա փոխանցում է իր ստեղծագործությունների միջոցով, ծառայում է որպես ուղեցույց՝ ցույց տալով, թե ինչքան կարևոր է չմոռանալ անցյալը և չլքել մեր ազգային ինքնությունը, հատկապես այն ժամանակ, երբ մենք կանգնած ենք նոր մարտահրավերների առաջ։ Մնում է, որ սերունդներն այդ ամենին ունկնդիր լինեն ու կյանքի կոչեն։
Կարեն ՂԱԶԱՐՅԱՆ
լրագրող
