
ՎՐԵԺ ԻՍՐԱՅԵԼՅԱՆ / In memoria
Հաճախ եմ քեզ հետ զրուցում հիմա, մի բան, որ, խոստովանեմ, վերջին շրջանում այդպես չէր (թեև հանդիպելիս նույնն էր ջերմությունը): Ցավիդ մասին էլ չգիտեի. նախ` որ նվնվան չէիր, ցավիդ չոփերը գերան դարձնող, բոլոր ուղղություններով ճոճող, ապա` ցավդ այլոց վզին փաթաթող չէիր… Ինը տարով կրտսեր էիր ինձնից, և ավելի բնական կլիներ, որ այդ տարբերությունը գնալով քչանար… Բայց […]