ՍԱՄՎԵԼ ԿՈՍՅԱՆ – ­Ներ­քա­ղա­քա­կան ներ­կա ճգնա­ժամն արդ­յո՞ք նրա հետ­ևան­քը չէ, որ ան­կա­խութ­յան և ­պե­տա­կա­նութ­յան գա­ղա­փա­րը մեր գի­տակ­ցութ­յան մեջ այդ­պես էլ չհասց­րեց ար­մատ­ներ ձգել և գո­յութ­յան բա­նաձև դառ­նալ: ԴԻԱՆԱ ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆ – ­Սա ոչ թե ներ­քա­ղա­քա­կան ճգնա­ժամ է, այլ՝ ա­պո­կա­լիպ­սիս։ ­Բա էն­քան հե­ռու­նե­րից գա՜ս, գա՜ս, ոտ­քով գաս, է­շով, սայ­լով, ավ­տո­յով, տան­կով, ինք­նա­թի­ռո´վ ­գաս, բա «Բ­յու­րա­կա­նով» գաս հաս­նես […]

Share on Facebook

­Սամ­վել ԿՈՍՅԱՆ – ­Հա­յաս­տա­նում  ա­պա­գա  ար­տա­հերթ ընտ­րութ­յուն­ներ են, ըստ ­Ձեզ, այդ ընտ­րութ­յուն­նե­րը ո՞ր պա­րա­գա­յում  են ի  զո­րու հաղ­թա­հա­րե­լու ներ­քա­ղա­քա­կան ճգնա­ժա­մը, և  որ  դեպ­քում է ձա­խո­ղու­մը հնա­րա­վոր: ­Բա­կուր ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ – Եր­կի­րը, հա­յութ­յու­նը բա­վա­կա­նին բարդ ի­րա­վի­ճա­կում է հայտն­վել: ­Լա­վա­գույն լու­ծու­մը 44-օր­յա պա­տե­րազ­մում եր­կի­րը  խայ­տա­ռակ ու ան­հիմն պար­տութ­յան հասց­րած գե­րա­գույն գլխա­վոր հրա­մա­նա­տար-վար­չա­պե­տի օր ա­ռաջ հրա­ժա­րա­կանն է: ­Սա­կայն նա […]

Share on Facebook

ՍԱՄՎԵԼ ԿՈՍՅԱՆ – Օ­րե­րի այս դժգույն մղձա­վան­ջում և­ ա­նո­րո­շութ­յան տագ­նապ­նե­րում ին­չո՞վ է  պայ­մա­նա­վոր­ված մտա­հո­գութ­յու­նը, որ ա­նո­րոշ է, թե ­Ձեր սե­րունդն ի՞նչ է կտա­կե­լու զա­վակ­նե­րին ու թոռ­նե­րին: Իս­կա­պե՞ս կտա­կե­լու ո­չինչ չկա… ՎՐԵԺ ՍԱՐՈՒԽԱՆՅԱՆ – Ողջ հա­յութ­յան հա­մար ի­րոք որ օ­րերն այս ա­ռա­վել դժգույն են ու ա­նո­րո­շութ­յան տագ­նապ­նե­րով լար­ված, ո­րով­հետև «­Հա­զար տար­վա մար­դա­կե­րը էն ան­բան» հեր­թա­կան ան­գամ նոր […]

Share on Facebook

­Սամ­վել ԿՈՍՅԱՆ – Երկ­րում տի­րող բազ­մա­ժանր քա­ղա­քա­կան ներ­կա­յա­ցում­նե­րում ի՞նչ դեր է վե­րա­պահ­ված մշա­կույ­թին, մաս­նա­վո­րա­պես՝ գրա­կա­նութ­յա­նը: ­Նաի­րա ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆ – ­Քա­ղա­քա­կան ներ­կա­յա­ցում­ներ (թե՛ է­ժա­նա­գին, թե՛ խոր­քով մտած­ված) ե­ղել են ա­ռաջ, հի­մա ու հե­տո էլ կլի­նեն, քա­նի որ հա­սա­րա­կութ­յու­նը սի­րում է տե­սա­րան­ներ, սի­րում է կե­րակր­վել ու հա­գե­նալ դրան­ցով: Այլ հարց է, թե դրանք, բազ­մա­ժան­րութ­յա­նը զու­գա­հեռ, որ­քա­նո՞վ են մա­կար­դակ […]

Share on Facebook

Սամ­վել ԿՈՍՅԱՆ – 24 բա­նաս­տեղ­ծա­կան ժո­ղո­վա­ծու եք հրա­տա­րա­կել, ո­րը Ձեր կյան­քի 24 տար­բեր գույն և­ ապ­րում­ներ պա­րու­նա­կող շեր­տեր է են­թադ­րում: Հե­տա­դարձ հա­յաց­քով, ո՞ր հատ­վածն է ա­ռա­վել հի­շար­ժան, և ո­րից կու­զե­նա­յիք հրա­ժար­վել: Սամ­վել ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ – Վեր­ջերս հրա­տա­րակ­վեց «­Տիե­զե­րա­կան սեր» վեր­նագ­րով բա­նաս­տեղ­ծութ­յուն­նե­րի նոր ժո­ղո­վա­ծուն: Իմ հրա­տա­րա­կած գրքե­րի թի­վը հա­սավ 33-ի: Ի դեպ, բա­նաս­տեղ­ծա­կան ժո­ղո­վա­ծու­նե­րից եր­կու­սը՝ «Օրհ­նութ­յուն դաշ­տե­րին» […]

Share on Facebook

Հար­ցազ­րույց գրող, հրա­պա­րա­կա­խոս   ՌՈՒԶԱՆ ԱՍԱՏՐՅԱՆԻ  հետ Ս. ­Կոս­յան –  ­Տի­կի՛ն  ­Ռու­զան,  ըստ ­Ձեզ՝  բո­լորս  Նժ­դեհ  ու Անդ­րա­նիկ  ենք,  այդ  դեպ­քում՝ որ­տե­ղի՞ց  Ս­յու­նի­քը  կորց­նե­լու  տագ­նապն ու  ան­հանգս­տութ­յու­նը: Ռ. Ա­սատր­յան – «Հայ­րե­նիքն  ապ­րում  է  հայ­րե­նա­սի­րութ­յամբ  և  կոր­ծան­վում՝  հայ­րե­նա­սի­րութ­յան պա­կա­սից»,- խոսքս սկսում եմ  Նժ­դե­հի  պատ­գա­մով: Այս­տեղ ­Հայ­րե­նի­քը  պա­հե­լու ողջ  գա­ղա­փա­րա­խո­սութ­յունն  է դրված: Նժ­դե­հը  հա­յի  ինք­նութ­յու­նը  պա­հող  մեր  ազ­գա­յին […]

Share on Facebook

­Սամ­վել ԿՈՍՅԱՆ – Ընկ­ճախտն այ­սօր մա­ռա­խու­ղի պես երկ­րի վրա է և­ այն­քան թանձր, որ հա­մար­յա ան­տե­սա­նե­լի է դարձ­րել ա­պա­գան: Ն­ման հո­գե­վիճա­կը ա­նո­մա­լիա՞ է, թե՞ տե­ղի ու­նե­ցած ի­րա­դար­ձութ­յուն­նե­րի բնա­կան հետ­ևանք: Ա­շոտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ – ­Սա հա­մա­հա­յոց ընկ­ճախ­տի հեր­թա­կան ան­խու­սա­փե­լի ա­րարն է: ­Մենք սրան գնում էինք քայլ առ քայլ՝ թե­րա­հաշ­վար­կի ա­հագ­նութ­յամբ պայ­մա­նա­վոր­ված: Եր­կիրն ու ժո­ղո­վուր­դը ընկ­ճախ­տի են մատն­վել […]

Share on Facebook

­Սամ­վել ԿՈՍՅԱՆ – ­Դուք ­Ձեր գրա­կա­նութ­յամբ և հ­նա­րա­վո­րութ­յուն­նե­րի չա­փով պայ­քա­րել եք՝ աշ­խարհին ճա­նա­չե­լի դարձ­նե­լու Ար­ցա­խի խնդի­րը՝ հաղ­թա­նա­կած Ար­ցա­խի: ­Ներ­կա պա­րա­գա­յում ի՞նչ խմբագ­րում­նե­րով եք ա­ռաջ­նորդ­վե­լու: Ս­լա­վի-Ա­վիկ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ – ­Հաղ­թա­նակ­նե­րը ա­ռա­ջա­դեմ աշ­խար­հի հա­մար տարած­քա­յին սահ­մա­նա­զա­տում­ներ չեն, ոչ էլ նոր քար­տե­զագ­րում, այլ՝ հա­մա­մարդ­կա­յին ար­ժեք­նե­րի դա­վա­նում։ Ե­թե եր­րորդ երկ­րի խա­ղա­ղա­պա­հը 21-րդ ­դա­րում իր նա­խա­գա­հի ան­մի­ջա­կան ցու­ցու­մով հսկում ու պաշտ­պա­նում […]

Share on Facebook

    ­Սամ­վել ­Կոս­յան – Կր­թութ­յան տա­րի­նե­րին ու­սա­նո­ղա­կան թատ­րո­նում ներ­կա­յա­ցում­ներ եք բե­մադ­րել՝ «­Ծաղ­րա­ծուն», «­Կու­պե», «Ա­րեգ­նա­զան» և­ այլն: Թ­վում է՝ շա­րու­նա­կութ­յու­նը ոչ թե պատմ­վածք­ներն ու սցե­նար­նե­րը, այլ դրա­մա­տուր­գիան պի­տի լի­ներ…  Ի՞նչն է խան­գա­րել:   Ա­նա­հիտ ԱՐՓԵՆ – ­Պա­տե­րազմն ու կի­նոն խան­գա­րե­ցին: Ա­ռա­ջի­նի դեպ­քում պա­տաս­խանս կա­րող է առն­վազն տա­րօ­րի­նակ հնչել, քա­նի որ պա­տե­րազ­մը պետք է որ նպաս­տեր […]

Share on Facebook

Սամվել ԿՈՍՅԱՆ – Արցախյան պատերազմի տարիներին եղել եք Նոյեմբերյանի տարածաշրջանի առաջին ինքնապաշտպանական ջոկատի ստեղծողն ու ղեկավարը, մասնակցել մարտական գործողությունների: Մահվան մոտիկությունը ի՞նչ նշաններ է թողել: Սամվել ԲԵԳԼԱՐՅԱՆ – Չզարմանաք, բայց պետք է ասեմ, որ մահվան մոտիկության զգացողությունը ես նաև մինչ այդ եմ ունեցել, դեռևս մանկության և պատանեկության տարիներին: Մենք ապրում էինք մի բնակավայրում, որից ընդամենը […]

Share on Facebook

ՀԳՄ վար­չու­թյու­նը շնոր­հա­վո­րում է արձակագիր ԱՐԱ ՆԱԶԱՐԵԹՅԱՆԻՆ ծննդյան 70-ամյակի առթիվ ՙԳրա­կան թեր­թը՚ միա­նում է շնորհավորանքին Սամ­վել ԿՈՍՅԱՆ – Դժ­վար է հա­վա­տալ, որ Ա­րա ­Նա­զա­րեթ­յանն ար­դեն 70 տա­րե­կան է, ին­չի ա­ռի­թով շնոր­հա­վո­րում եմ: ­Տա­րի­քը փա՞ստ է, թե՞ զգա­ցո­ղութ­յուն, 70-ը փա­կա­գի՞ծ է, թե՞ կյան­քը նո­րո­վի ըն­կա­լե­լու հնա­րա­վո­րութ­յուն: Ա­րա ՆԱԶԱՐԵԹՅԱՆ – ­Փաս­տի զգա­ցո­ղութ­յուն ու փա­կագ­ծից խու­սա­փե­լու մղում: Ար­ցախ­յան […]

Share on Facebook

Սամվել ԿՈՍՅԱՆ – Կա՞ այնպիսի թեմա, որը Ձեր առաջին՝ «Քեզ սերն է ծնել» գրքից մինչև բանաստեղծական վերջին շարքը ուղեկցել է և հավանաբար կշարունակի հավատարիմ մնալ Ձեզ… Լևոն ԲԼԲՈՒԼՅԱՆ – Ինչպես շատ բանաստեղծների դեպքում, առաջին իմ գրչափորձերն էլ սիրային թոթովանքներ են եղել, իսկ առաջին գրքիս վերնագիրն ինքնին հուշում է, որ գլխավոր թեման սերն է: Երկրորդ ժողովածուս […]

Share on Facebook