Նոր գեղարվեստի էությունը Գեղեցիկի  հին` ավանդական հասկացողության, և նոր` ազատ, անհատական ըմբռնման պատերազմն է: Երվանդ Քոչար   Հասմիկ Գուլակյանն այն հրապարակախոսներից է, որի ամենօրյա կյանքը սերտորեն կապվում է ազգային ճակատագրի հետ: Այդպիսիք են նրա` ցարդ հրատարակած 9 գրքերը, և ահա ևս մի գիրք` «Երվանդ Քոչար. հավատամք»: Գուլակյանը խոստովանում է, որ նեղ […]

Share on Facebook

Ընդուված է ասել, նաև՝ ամեն նոր օրվա հետ հաստատվում է, որ Աստծո տված ամենամեծ պարգևը մարդուն սերն է… Այս սերը տրվում է Խալափյանի հերոսներին բազմիցս և բազմիցս էլ չի ավարտվում մարմնական մերձեցումով, կամ միանում են ժամանակավորապես և բաժանվում հավետ: Մինչդեռ հոգիները միացած են առաջին իսկ հանդիպումից, գուցե և այս կյանքից էլ առաջ, և դեռ շատ […]

Share on Facebook

Ես կարդում եմ նրան ու ասում. – Այս հմուտ, հանճարեղ լոռեցին Հոմերի, Գյոթեի հետ մի օր՝ հավասար՝ նստել է քեֆի, Եվ թաս է բռնել նրանց հետ, մեծարանք տվել ու առել, Ինչպես իր պապերն են արել՝ իրար հետ խնջույքի նստելիս: Եղիշե Չարենց «Գրողը մնայուն, հավերժական գործեր պիտի տա՝ խիտ, խորը, ուժեղ…»: Այս խորհրդածությունն իբրև պատգամ ու […]

Share on Facebook

Պատգամներ, խորհուրդներ և թևավոր խոսքեր *** Հարգիր նախ և առաջ ինքդ քեզ: *** Միշտ ուժեղից ուժեղը կա, Իսկ ամենից ուժեղը՝ մահ… *** Բուռդ հավաքիր աշխարհքը թեկուզ, Թողնելու ես ողջը դարձյալ աշխարհքին: *** Տեսնել ու նկատել միևնույն բանը չի, ինչպես որ լսել ու հասկանալ միևնույն բանը չի, և էդ պատճառով էլ շատ բան ենք լսում, բայց […]

Share on Facebook

Նրա անունը` որպես Աբսուրդի թատրոնի հիմնադիրներից, արդեն երկար տարիներ համաշխարհային թատրոնի պատմությունում է, նաև` խաղացանկում: Տարօրինակ զուգադիպությամբ, նրանք` Աբսուրդի թատրոնի «ավազակախմբի» անդամները, Փարիզում ստեղծագործող երեք խենթերը, ֆրանսիացիներ չէին: Նրանք իռլանդացի էին, ռումինացի, հայ: Եվ տարօրինակ զուգադիպությամբ, հայ թատրոնը բացառապես ծանոթ է իռլանդացուն, ռումինացուն և ծանոթ չէ, գրեթե ծանոթ չէ հային: Իսկ նրան բեմադրել են աշխարհի […]

Share on Facebook

Այս աշխարհի ողջ պատիվները չարժեն մեկ լավ ընկերոջ: Վոլտեր Չեմ կարծում, թե Անդրեյ Նույկինին որևէ մեկն ինձանից լավ էր ճանաչում: Անհամեստ է հնչում, բայց իրոք այդպես է, որովհետև լավ ճանաչելու պատճառը ոչ միայն նրա ստեղծագործության հիմնավոր իմացությունս էր (ժամանակին կարդացել էի անգամ անտիպ գործերից շատերը) ու նույնիսկ այն հանգամանքը, որ բոլոր կարևոր հարցերում մենք համախոհներ […]

Share on Facebook

Գուրգենի հետ դուրս էինք եկել զբոսանքի: Կանգառում մեզ մոտեցավ բարձրահասակ, վայելչատես մի կին: Նա ձեռնափայտով էր, խնդրեց անցկացնել փողոցը: Այն օրերին դեռևս տրամվայները գործում էին, փողոցն էլ լայն էր, Գուրգենի հետ դժվարությամբ նրան ուղեկցեցինք. շատ ուժեղ կաղում էր: Հարցրի` վթարի՞ց է տուժել: Տիրական ձայնով պատասխանեց. «Ոչ: Ես Բաքվից եմ, ամուսինս ԿԳԲ-ի պետ էր: Գիտե՞ք` ինչպես […]

Share on Facebook

Ովքեր շրջել են աշխարհի տարբեր երկրներում ու գիտակ հայացքով դիտել այլ ժողովուրդների մշակութային արժեքները, հիացել դրանցով, միաժամանակ հասկացել են, թե որքան գեղեցիկ ու անկրկնելի են հայկական վանքերն ու եկեղեցիները, որոնք օտար քոչվոր նվաճողների հարձակումներից ու ամայացումից փրկված, մնացել են կանգուն` վկայելով հայ ժողովրդի քաղաքակիրթ լինելն ու աստվածային պատվիրաններին ապավինելը: Հայկական եկեղեցաշինությունը միջազգային արժևորում է ստացել […]

Share on Facebook

Իմ հիասքանչ երկիր, իմ ճախրո՜ղ հող… Դու՝ աշխարհի մեծ խաչմերուկ, տաք ու սառի մեծ հանդիպավայր: Դու՝ աշխարհի պորտ, աշխարհի աչք, իսկ մեզ համար՝ պարզապես հոգի, մեզ համար՝ դու լույս ու օդ: Քո ոսկե արահետները բռնած, իմ լուսե՛ երկիր, ես ահա որոնումի եմ ելել կապուտկող սարերդ ի վեր և քարացել Նեմրութիդ գեղեցկության առաջ: Թիկունքիս Տավրոսի լեռնաշղթան […]

Share on Facebook

Ահեղ դատաստանը` ահեղ դատաստան, բայց Ռուսաստանում ապրած մարդուն հարկավոր էր առանց այլևայլի դրախտ ուղարկել: Կատուն նրբագեղ է ցանկացած դիրքում: Մարդու պարագայում այդպես չէ: Այդ դեպքում ի՞նչ են մեր պատկերացումները գեղեցկության, նրբագեղության ու այլնի մասին` եթե դրանց հարյուր տոկոսով համապատասխանում են միայն կենդանիները: Ստիպված ենք եզրակացնել, որ երբ խոսքը քաղաքական համակարգի մասին է, տրամաբանության բացակայությունն առողջության […]

Share on Facebook

1913 թ. Թիֆլիսում, Օսկար Շմերլինգի նկարչության և քանդակի դպրոցի դասարաններից մեկում հնչեց՝ «Հանճար է ծնվել», որը մի ամբողջ կյանքի բնութագիր էր, լավ իմաստով՝ թուղթուգիր: Հայ մեծ նկարիչ Եղիշե Թադևոսյանի բարձր գնահատականին էր արժանացել ընդամենը 14 տարեկան Երվանդ Քոչարի «Միայնակ կինը» յուղաներկ աշխատանքը, որն արված էր ճիշտ ընտրված գույնի, ձևի և կոմպոզիցիայի բարձր զգացողությամբ, ինչը հատուկ […]

Share on Facebook

Հոկտեմբերյան այս գույների հրավառության ներսում, երբ անձրևների մեջ դեռ ծիածաններ կան, և այդ գույները երկնքի ներկապնակից են նայում, ես ո՞ւր տեղավորեմ ափսոսանքի այս ցավը, անբացակա ներկայությունդ` Նարեկ Առուշանյան: Քո ցուցահանդեսն է, և դու ամենուր ես: Պատերը կարծես մերթ նեղանում են, մերթ ետ-ետ են գնում` կորցնելով իրենց սահմանագիծը: Քո կտավները սկսում են շնչավորվել, լքել իրենց սառը […]

Share on Facebook

Կովկասահայ-արևելահայ իրականության մեջ թուրքական բռնատիրության քաղաքականությունը թատրոնի միջոցով քննադատողներից մեկը, եթե ոչ առաջինը, եղել է դրամատուրգ Վարդան Շահ-պարոնյանը: Վարդան Գասպարի Շահպարոնյանը ծնվել է 1872-ի դեկտեմբերի 22-ին Ջավախքի Ախալքալաք քաղաքում և վախճանվել է 1941-ի հունվարի 8-ին Երևանում: Եղել է գրական-կրթական-հասարակական գործիչ` գրող, դրամատուրգ, մանկավարժ: Աշխատակցել է Թիֆլիսի մամուլին («Արձագանք», «Հորիզոն», «Մշակ», «Նոր-Դար»): 1913-1916 թթ. Ախալքալաքում հրատարակել […]

Share on Facebook