Այ­ցե­լութ­յուն քե­ռուն Սուրճ ե­փեց ա­ռա­վոտ­յան, վերց­րեց բա­ժա­կը պնա­կով ու նստեց հե­ռուս­տա­ցույ­ցի առջև, միաց­րեց, զար­մա­ցավ, որ աշ­խա­տում է, սկսեց փոխ­փո­խել ա­լիք­նե­րը` ո՛չ այն­քան ինչ-որ դի­տար­ժա­նութ­յուն գտնե­լու նպա­տա­կով, այլ հա­նուն հե­տաքրք­րութ­յան` տես­նես ի՞նչ պա­րու­նա­կութ­յուն ու­նի հայ­կա­կան հե­ռուս­տա­տե­սութ­յու­նը… Լու­րեր, մուլ­տեր, է­լի մուլ­տեր, լա­ցա­կու­մած ձայ­նե­րով ու ար­տաս­վա­թոր աչ­քե­րով կա­նայք, սպառ­նանք ներշն­չե­լու հա­վակ­նող խո­ժոռ դեմ­քե­րով տղա­մար­դիկ` սե­րիալ­նե­րի կեր­պար­ներ… Սև-սպի­տակ […]

Share on Facebook

  Հիշողության կարոտաբաղձ մեղեդին դուրս էր գալիս տոնականորեն զարդարված դասասենյակից, տարածվում դպրոցի միջանցքներում: Դպրոցի նախկին սան Վարդան Պապիկյանի հարազատները, ուսուցիչները, համադասարանցիները նշում էին նրա 40-ամյակը: Լուրջ, մի քիչ թախծոտ հայացքով նայող նկարում պատանին ընդամենը 15 տարեկան է: Երբ սկսվեց անկախության շարժումը, Վարդանը 13 տարեկան էր: Նա այն հազվադեպ ծնունդներից էր, ովքեր Հայրենիքի ազատության զինվոր են […]

Share on Facebook

Կորուստ-կորստի ետևից է գալիս: Մեծերը ասպարեզից հեռանում են: Տերյանի խոսքով ասած, մեծ ու ավագ՝ «մենք բոլորս մանուկներ ենք որբ» և այդ ավագի կարիքը զգում ենք: Երախտագիտությամբ ենք միշտ հիշում բոլոր նրանց, ովքեր մեզ, մայրական կրծքից սկսած, մի բան տվել են: Մայրական կուրծք են տվել, լեզու սովորեցրել, մեր ուսուցիչները նրանք են, մեր մայրերը, մեր հայրերը նրանք […]

Share on Facebook

Ազատությունը դարեր երազել` Սակայն մի գիշեր հազիվ եք հասել: Թե ինձ թարգմանեն այնպես,ինչպես կամ, Հազար ազգերի շուրթին կզնգամ… Ես հավատում եմ իմ լեռ հավատին, Անցողիկ ամպ է թուրքն Արարատին: Մեզ հայ են պահում մեր հայ գրերը` Երեսուն և վեց հայ աստվածները: Հայոց մեծ վիշտը այնժամ կթաղվի, Երբ որ աշխարհը խորքից խաղաղվի… Share on Facebook

Share on Facebook