– Համակարծի՞ք եք, որ ժամանակակից գրականությունն ամեն օր պարտվում է քաղաքականությանն ու մեդիային: Կորյուն ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ – Երկրում ամեն ինչ իր բնականոն հունով գնալու դեպքում մեդիան և քաղաքականությունը կարող էին ոչ թե գրականությանը մրցակից լինել, այլ վերջինիս զարգացման համար ավելի լայն ճանապարհ բացել, քանզի մշակութային բացարձակ արժեքը բոլոր ժամանակներում եղել և մնում է գրականությունը: Եթե […]
– Համակարծի՞ք եք, որ ժամանակակից գրականությունն ամեն օր պարտվում է քաղաքականությանն ու մեդիային: Էլֆիք ԶՈՀՐԱԲՅԱՆ – Իհարկե, ո՛չ: Մեդիան ու քաղաքականությունը զվարթախոս ծաղրածուի պես կարող են ամեն ինչ անել` իրենց վրա ուշադրություն գրավելու համար, իսկ գրականությունը, լուռ ու առանց բռնկուն թամաշաների, քայլում է առաջ: Գրականությունը պարտվում է, երբ չի կարողանում իր լավ գրողներին մատուցել […]
– Համակարծի՞ք եք, որ ժամանակակից գրականությունն ամեն օր պարտվում է քաղաքականությանն ու մեդիային: Արքմենիկ ՆԻԿՈՂՈՍՅԱՆ – Իհարկե, պարտվում է ու միշտ էլ պարտվել է: Դա ողբերգություն չէ, որովհետև պահի տակ գնահատելի պարտություն է: Հեռանկարի մեջ` չի պարտվում: Իհարկե, ներկայիս մեդիան չես համեմատի անգամ տասը տարի առաջվա մեդիայի հետ, էլ չեմ ասում, ասենք` 19-րդ դարի, երբ […]
– Համակարծի՞ք եք, որ ժամանակակից գրականությունն ամեն օր պարտվում է քաղաքականությանն ու մեդիային: Հակոբ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ – Ո՜չ: Գրականությունը երբեք չի պարտվում: Այն գոյում է ժամանակի անսպառ կենսաէներգիայից սնվող ոգով: Ցանկացած ժամանակաշրջան բերում է իր գրականությունը, որը, բնականաբար, արտացոլանքն է առկա իրողությունների գեղարվեստական ընկալման: Գրականությունը այսօր ազատ է ու անկանոնիկ իր զարգացման ու դրսևորումների մեջ, […]
-Ընթերցողն ինչպե՞ս է ընկալում, երբ գրողը ճշմարտությունից ավելի ներկայացնում է ճշմարտանմանը: Սամվել ԿՈՍՅԱՆ – Ճշմարտանմանը թեև ճշմարտությունը չէ, սակայն պայմանավորված է ճշմարտության գոյությամբ: Մարդու ստվերը որքան էլ մարդու մարմնի գծագրական պատկերն արտահայտի, մանեկենները մարդկանց նմանակով քանդակվեն, միևնույն է, ընկալվելու են որպես ճշմարտանման, որովհետև զուրկ են մարդուն հատկանշող որակներից` հուզականություն, վերլուծելու, գնահատելու, ստեղծելու կարողություն և այլն: […]
– Ընթերցողն ինչպե՞ս է ընկալում, երբ գրողը ճշմարտությունից ավելի ներկայացնում է ճշմարտանմանը: Ներսես ԽԱՌԱՏՅԱՆ – Թեև ճշմարտանմանը ճշմարտության հետևանք պիտի դիտարկել, այդուհանդերձ, արվեստում, մասնավորապես գրականության մեջ, առավել զգալի ու շոշափելի է հենց նրա, այլ ոչ ճշմարտության ներկայությունը: Եթե կողք կողքի դնենք ծառի կամ որևէ այլ առարկայի լուսանկարչական և գեղանկարչական պատկերը, ապա դիտողի ընտրությունը լինելու է […]
– Ընթերցողն ինչպե՞ս է ընկալում, երբ գրողը ճշմարտությունից ավելի ներկայացնում է ճշմարտանմանը: Նառա ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ – 2.4 միլիարդ մարդ-ընթերցող հավատում է մի գրի, որ սիրուն շարադրել են տարբեր գրող-պատմիչներ: Աստվածաշնչյան գրի ճշմարտանմանը եկել-եկել է ժամանակի միջով ու դարձել ճշմարտություն: Համարյա անքննելի ճշմարտություն: Այս փաստն ինձ համոզում է, որ հրաշալի գրված ճշմարտանման պատմությունն այլևս էական չէ, […]
– Ընթերցողն ինչպե՞ս է ընկալում, երբ գրողը ճշմարտությունից ավելի ներկայացնում է ճշմարտանմանը: Անահիտ ԱՐՓԵՆ – Սովորաբար ճշմարտանմանն ավելի հեշտ է ընկալվում և ընդունվում, քան ճշմարտացին: Եթե իրականությունն ու դեպքերը շարադրում ես ամենայն ճշգրտությամբ, ինչպես որ եղել է իրականում, գրվածքը քիչ է հավանության արժանանում: Եթե գրվածքը ներկայացվում է համեմված` ավելի ձևափոխված, ճոխացրած կամ սքողած պատկերավորությամբ ու […]
– Ընթերցողն ինչպե՞ս է ընկալում, երբ գրողը ճշմարտությունից ավելի ներկայացնում է ճշմարտանմանը: Սուրեն ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ – Հարցը նոր չէ: Գրական պրոցեսում միշտ էլ եղել է ստեղծագործության նախահիմքի քննության հարցը, այն է` գրողը նախընտրում է «իրականությա՞ն բնագիրը», թե՞ այլ ելակետ է ընտրում` աշխարհի մետաֆիզիկական նախապատկերը, որը երևակայության, ինտուիցիայի կամ ներշնչանքի աղբյուրն է: Գրավոր խոսքի սկզբից […]
– Մեր նախնիները, թարգմանական արվեստը կարևորելով, «Թարգմանչաց տոն» են հռչակել: Արդյոք ավանդույթները շարունակվո՞ւմ են: Էմմա ԲԵԳԻՋԱՆՅԱՆ – Թարգմանչաց տոնը դարեր շարունակ հայոց եկեղեցին նշել է Սուրբ Խաչի տոնին, չորրորդ կիրակիին հաջորդող շաբաթ օրը, այս տարի` հոկտեմբերի 12-ին: Այն խորհրդանշում է հայ գրականության ոսկեդարը` հայոց գրերի գյուտը, Աստվածաշնչի թարգմանությունը, թարգմանչական շարժումը: Դարեր շարունակ այն մեծ ժողովրդականություն […]
– Մեր նախնիները, թարգմանական արվեստը կարևորելով, «Թարգմանչաց տոն» են հռչակել: Արդյոք ավանդույթները շարունակվո՞ւմ են: Շանթ ՄԿՐՏՉՅԱՆ – Թարգմանության գանձարանը բացեցին մեր նախնիները, այդ գանձերը բազմապատկելով` ամեն մեկն իր քանքարի նվիրումով, կյանքի գնով, քանի որ չարչարանք ու ցնծություն միասին էին և անբաժանելի: Թարգմանությունն արդեն մշակութային փաստն է սեփական ազգի և ժողովրդի: Մեր նախնիները գիտակցել […]
– Մեր նախնիները, թարգմանական արվեստը կարևորելով, «Թարգմանչաց տոն» են հռչակել: Արդյոք ավանդույթները շարունակվո՞ւմ են: Գրիգոր ՋԱՆԻԿՅԱՆ – Ի՞նչ ես թարգմանում,- հարցրեց Պերճ Զեյթունցյանը: – Ֆրանսագիր աբսուրդ դրամայի հեղինակներին,- ասացի,- առաջին անգամ ուզում եմ հայերեն հավաքածու հրատարակել: – Երանի քեզ,- ասաց: Զարմացա. – Իոնեսկո, Բեկկետ, Ադամով այդքան շա՞տ ես սիրում: – Ո՛չ,- ասաց,- երանի քեզ, որ […]
– Մեր նախնիները, թարգմանական արվեստը կարևորելով, «Թարգմանչած տոն» են հռչակել: Արդյոք ավանդույթները շարունակվո՞ւմ են: Սերգեյ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ – Երևանի գրախանութների գրադարակների վրա` ինչպես հայրենական, այնպես էլ արտասահմանյան հեղինակների գրքերի փայլուն կազմերը աչք են զարնում: Թեմատիկան ցնցում է երևակայությունդ` պոպուլիզմի տեսության մասնագիտական ուսումնասիրությունից մինչև համաշխարհային սպորտի կուռքերին նվիրված մենագրություններ, անցյալի դասական և ժամանակակից հեղինակներ: Ապրիր, երջանկացիր և […]
– Հայաստանյան տիպի փոքր հնարավորություններով երկրներում արդյոք մշակութային շուկայի դոնորը պետությո՞ւնն է, եթե ոչ, ի՞նչ միջոցներով է հնարավոր կարգավորել ոլորտը: Սամվել ԿՈՍՅԱՆ – Մեզանում պետությունն, իհարկե, ինչ-որ չափով նպաստում է գրահրատարակչական ոլորտին (պետաջակցություն, պետպատվեր, թեև վերջին շրջանում այս գործառույթն էլ անհասկանալի փոփոխությունների է ենթարկվել), սակայն գրքերը հրատարակելուց հետո անորոշ է սպառման, իրացման գործընթացը: Նորվեգիայում պետությունը […]
– Հայաստանյան տիպի փոքր հնարավորություններով երկրներում արդյոք մշակութային շուկայի դոնորը պետությո՞ւնն է, եթե ոչ, ի՞նչ միջոցներով է հնարավոր կարգավորել ոլորտը: Դիանա ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆ – Այս հարցին պատասխանելուց առաջ հարկավոր է պատասխանել մի քանի ուրիշ հարցերի. ի՞նչ է նշանակում լինել «փոքր հնարավորություններով» երկիր, ինչպե՞ս է կարգավորվում «մեծ հնարավորություններով» երկրների մշակութային ոլորտը, ի՞նչ է կամ ո՞վ է «մշակույթի […]
– Հայաստանյան տիպի փոքր հնարավորություններով երկրներում արդյոք մշակութային շուկայի դոնորը պետությո՞ւնն է, եթե ոչ, ի՞նչ միջոցներով է հնարավոր կարգավորել ոլորտը: Լևոն ԲԼԲՈՒԼՅԱՆ – Հայտնի բան է, ցանկացած երկրի կայուն, օրինաչափ զարգացումը տնտեսական ու սոցիալական, քաղաքական ու մշակութային ոլորտների ներդաշնակություն է ենթադրում: Բայց, միևնույն է, ըստ իս, ոչ միայն Հայաստանի նման երկրներում, այլ ընդհանրապես յուրաքանչյուր, անգամ […]
– Հայաստանյան տիպի փոքր հնարավորություններով երկրներում արդյոք մշակութային շուկայի դոնորը պետությո՞ւնն է, եթե ոչ, ի՞նչ միջոցներով է հնարավոր կարգավորել ոլորտը: – Անկախ նրանից երկիրը մեծ է թե փոքր, բյուջեն մեծ հնարավորություններ ունի թե ոչ, միևնույնն է, ցանկացած պետության հիմքում դրված է մշակույթը: Կա մշակույթ` կա պետություն, չկա մշակույթ` չկա պետություն: Հետևաբար դոնոր […]
Լիլիթ ԱՐԶՈՒՄԱՆՅԱՆ / Ներկան ու… սպասելիքները…
ԳՐՈՂԻ ԺԱՄԱՆԱԿԸ / Արամ ԱՐՍԵՆՅԱՆ
Անահիտ ԱՐՓԵՆ / ԱԶԱՏՈՒԹՅԱՆ ՀՐԱՄԱՅԱԿԱՆԸ, կամ ԵՐԲ ՃԻՇՏ ՔԱՅԼ ԵՍ ԱՆՈՒՄ, ԱՍՏՎԱԾ ՕԳՆՈՒՄ Է
ԳՐՈՂԻ ԺԱՄԱՆԱԿԸ / Արևշատ ԱՎԱԳՅԱՆ
Դավիթ ՄԻՔԱՅԵԼՅԱՆ / Թե ինչու անշնչացավ խաղաղության
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼ ՇՆՉԵԼ, ԵՐԱԶԵԼ ՈՒ ՔԱՅԼԵԼ ԱՅՍ ԱՐԵՎԻ ՏԱԿ… / Անուշ ԱՍԼԻԲԵԿՅԱՆ
ՏԱՐԵՄՈՒՏ / Արմենուհի ՍԻՍՅԱՆ
