Վստահ կարող եմ ասել, որ 90-ամյա իր գոյության առնվազն վաթսուն տարիներին «Գրական թերթն» ինձ համար ամենաընթերցվող թերթն է եղել ու կա, սիրելի, հավատարիմ մի ուղեկից: Իսկ ավելի քան քառասուն տարի պատիվ ունեմ ինձ նաև «Գրական թերթի» հեղինակներից համարելու. սկսած հեռավոր այն օրվանից (1977-ի մարտի 17-ի համարը), երբ երկու բանաստեղծությամբ առաջին անգամ երիտասարդ բանաստեղծներին հատկացված զույգ սյունակում հայտնվեցի: Ահա, ուրեմն, որն է իմ ամենահիշարժան հրապարակումը, ու ես հիմա երախտագիտությամբ հիշում, խոնարհվում եմ խմբագիր Սաղաթել Հարությունյանի, պոեզիայի բաժնի վարիչ Մարիա Հակոբյանի հիշատակի առաջ, ովքեր ինձ մեծ ուրախություն պատճառեցին և ավելին՝ քաջալերական, հուսադրող այնպիսի խոսքեր ասացին Գյուղատնտեսական ինստիտուտի շրջանավարտ, գրական մատույցներում վարանոտ իր տեղը որոնող սկսնակիս, ով դրա կարիքը շատ ուներ…
Անցած տասնամյակներին շատ հրապարակումներ եմ ունեցել. և՛ բանաստեղծական շարքեր, և՛ հոդվածներ ու հարցազրույցներ, գրախոսականներ, երբեմն պատասխանել հարցաթերթիկների, և հատկապես այստեղ եմ նկատվել, կայացել որպես գրող (անշուշտ, բնավ չմոռանալով նաև ժամանակին այնքա՜ն սիրված «Գարուն» ամսագրի անուրանալի դերը իմ ու իմ սերնդակիցների ստեղծագործական կյանքում): Ի դեպ, վերջերս ստվար մի գիրք հրատարակեցի «Խոսք ու զրույց» խորագրով, ուր ի մի են բերված տարբեր տարիների՝ մամուլում տպագրված իմ առավել ուշագրավ հոդվածներն ու հարցազրույցները, և այն թերթելով, մեկ անգամ ևս համոզվում ես, որ նյութերի գերակշռող մասը «Գրական թերթի» «գրանցում» ունեն, ավելին՝ հաճախ հենց թերթի «դրդմամբ» էլ ծնվել են…
Այդ հրապարակումներից յուրաքանչյուրն այս կամ այն չափով նշանակալի է եղել, թերևս, այդ պահին թվացել ամենակարևորը, բայց չեմ կարող շատերի միջից մեկ հրապարակում ևս չառանձնացնել, իսկապես հիշարժա՛ն: Թարգմանական իմ առաջին շարքն էր Վլադիմիր Վիսոցկուց՝ իմ առաջաբանով: Ափսոս, թղթերիս մեջ չկարողացա գտնել թերթի այդ համարը, որը բավականին լավ ընդունվեց ընթերցողների կողմից ու գրական շրջանակներում: Համենայնդեպս, այնպիսի մի վարպետ թարգմանիչ, գրական հարցերում խստապահանջ, անզիջում անձնավորություն, ինչպիսին Արմեն Հովհաննիսյանն էր, շնորհավորեց ինձ ու խորհուրդ տվեց նոր գործեր թարգմանել, առավել հանգամանորեն ներկայացնել Վիսոցկի բանաստեղծին, ում մեզանում գիտեին հիմնականում միայն որպես դերասանի ու երգչի: Ու… բանը հասավ առանձին, ամբողջական գրքին: Եվ, ուրեմն, այստեղ չեմ կարող ամենայն երախտագիտությամբ չհիշել թերթի այն ժամանակվա գլխավոր խմբագիր, երջանկահիշատակ Անժիկ Հակոբյանին…
Որպեսզի խոսքս չերկարի, գամ դեպի մեր օրերը. Կարինե Խոդիկյանը ևս ողջունել է իմ թարգմանական ձեռնարկումները։ Նրա օրոք թերթում տպագրվեցին Օմար Խայամի քառյակների իմ առաջին թարգմանությունները, ու հետո… էլի բանը առանձին, ամբողջական ժողովածուի հանգեց, ընդ որում՝ առաջին անգամ նման ծավալով ու գեղեցիկ հրատարակությամբ: Ինչպես ասում են, խմբագրի «ձեռքը թեթև է». տպագրեց իմ թարգմանական շարքը Աննա Ախմատովայից, ավելի ուշ՝ նրա մասին ընդարձակ հոդվածս: Եվ արդեն տպարանում է ու շուտով ընթերցողին կհասնի սիրո անզուգական երգչի «Տարվա հինգերորդ իմ եղանակը» խորագրով հատորը՝ այդ ծավալով ու ընդգրկումով դարձյալ առաջինը մեզանում: Իսկ հիմա մտածում եմ՝ քանի որ վերջերս թերթն իմ ընդարձակ թարգմանական շարքը տպագրեց հանրահայտ Բուլատ Օկուջավայից, հավանաբար այս դեպքո՞ւմ էլ նույն բարի օրինաչափությունը կգործի…
Այնպես որ, մեծ ու անփոխարինելի է «Գրական թերթի» դերը իմ ստեղծագործական կյանքում, անշուշտ, տարբեր սերնդի, տարբեր ժանրերում ստեղծագործող անցյալ ու ներկա բազմաթիվ գրողների կենսագրության մեջ: Ջերմորեն շնորհավորում եմ թերթի ընթերցողներին, հեղինակներին, հին ու ներկայիս աշխատակիցներին, գրական մեր ողջ ընտանիքին:
Լևոն ԲԼԲՈՒԼՅԱՆ / ՍԻՐԵԼԻ, ՀԱՎԱՏԱՐԻՄ ՄԻ ՈՒՂԵԿԻՑ
