ԵՐՎԱՆԴ ՂԱԶԱՆՉՅԱՆ

«Գ­րա­կան թեր­թի» 70-ամ­յա­կը նշվեց Հա­կոբ Պա­րոն­յա­նի ան­վան թատ­րո­նում: Բե­մում «նա­խա­գա­հում էին» Զահ­րա­տը, Ա­ղա­սի Այ­վազ­յա­նը, Ա­նա­հիտ Սա­հին­յա­նը, Լ­ևոն Ա­նան­յա­նը: Խմ­բա­գիրն ա­վե­լի շատ հան­դի­սա­վա­րի դե­րում էր (տո­նա­կան նա­խա­պատ­րաս­տութ­յուն­նե­րի ի­րա­րանց­ման մեջ այդ մա­սին մո­ռաց­վել էր): Ի­րար էին հա­ջոր­դում շնոր­հա­վո­րանք­նե­րը, բեմ էին բարձ­րա­նում թեր­թի բա­րե­կամ­նե­րը՝ մեր ազ­գի սե­րուց­քը… Եվ նրան­ցից մե­կը՝ ՀՀ ժո­ղովր­դա­կան ար­տիստ, Հ. Պա­րոն­յա­նի ան­վան թատ­րո­նի գե­ղար­վես­տա­կան ղե­կա­վար, պրո­ֆե­սոր Եր­վանդ Ղա­զանչ­յա­նը: «­Հե­տա­հայ­ցը» ներ­կա­յաց­նում է Վար­պե­տի խոս­քը:

 
Հա­յաս­տան աշ­խար­հի ու­զածդ հո­բել­յան մեր ապ­րած կյան­քի տա­րի­ներն են…
Գ­րա­կան թերթ – Ինչ­պես ապ­րե­ցինք միա­սին, ով­քեր ե­կան ու ան­ցան… Ինչ փա­ռա­հեղ ա­նուն­ներ, մարդ­կա­յին ինչ ո­րակ­ներ, ինչ­քան բան սո­վո­րե­ցինք:
Գ­րա­կան թերթ – Դու գրա­կան թերթ չես ե­ղել միայն: Մեր ժո­ղովր­դի մա­քառ­ման, հույ­սի, ար­դա­րութ­յան, նվա­ճու­մի զար­կե­րա­կի վրա ես ե­ղել միշտ… (ինչ­քան էլ օգ­նեն մեզ կորց­նե­լու մեր հի­շո­ղութ­յու­նը, այ­նո­ւա­մե­նայ­նիվ, նվա­ճում­ներ ե­ղել են):
Գ­րա­կան թերթ – 70-ամ­յա ի­մաստ­նա­ցած ե­րի­տա­սարդ, քայ­լիր, խնդրում եմ, չհոգ­նես, այ­սօր ա­վե­լի ես պետք:
Գ­րա­կան թերթ – Եկ հի­շենք քո հսկա­յա­կան ծա­ռա­յութ­յուն­նե­րի մա­սին, քո ա­րած­նե­րի մա­սին, բայց նախ՝ ի՞նչ կա­րող էինք ա­նել, որ չա­րե­ցինք, այդ մա­սին հի­շենք:
Գ­րա­կան թերթ – Ա­րի ափ­սո­սանք նաև մեր չապ­րած տա­րի­նե­րի հա­մար:
Գ­րա­կան թերթ – Օգ­նիր, խնդրում եմ, որ լավ հաս­կա­նանք, թե ան­կա­խութ­յու­նը սե­փա­կա­նաշ­նոր­հում չէ, այս­պես կոչ­ված՝ ընտր­յալ­նե­րի ան­կա­խութ­յու­նը ա­վե­լի մեծ կախ­վա­ծութ­յուն է ժո­ղովր­դից, ազ­գի ճա­կա­տագ­րից:
Գ­րա­կան թերթ – Օգ­նիր, որ Երևա­նի փո­ղոց­նե­րում քո և մեր ծա­նոթ բա­րե­կամ­նե­րը շա­տա­նան, ափ­սոս է այս եր­կի­րը:
Գ­րա­կան թերթ – Հի­շո՞ւմ ես՝ ինչ­քան պայ­քա­րե­ցինք, դի­մա­կա­յե­ցինք, դի­մադ­րե­ցինք, սի­րե­լու ժա­մա­նակ չմնաց:
Գ­րա­կան թերթ – Թող քո սե­րը չպա­կա­սի մեր ժո­ղովր­դի, հա­մայն աշ­խար­հի հա­յութ­յան մայ­րա­քա­ղաք չքնաղ Եր­ևա­նի՝ թող որ այ­սօր տխուր օ­րեր ապ­րող, բայց, միև­նույն է, եր­կիր դրախ­տա­վայր Հա­յաս­տա­նի նկատ­մամբ:
Գ­րա­կան թերթ – Վեր­ջա­պես դու եր­րորդ ան­գամ հանձն­վե­ցիր է­լի հմա­յիչ մի տիկ­նոջ և­ ըն­դու­նե­ցիր, որ Հա­յաս­տա­նում մայ­րիշ­խա­նութ­յուն է:
Գ­րա­կան թերթ – Դու աստ­ղա­գու­շա­կով Ձուկ ես, ջրի հո­սան­քին հա­կա­ռակ մի՛ գնա, լո­ղա հա­մըն­թաց, գնա մեր փրփրա­բաշ գե­տե­րով, հա­սիր ծով ու օվ­կիան, գնա, ա­սա աշ­խար­հին, որ հա­յը կա, որ ոչ մի երկ­րա­շարժ, ոչ մի շրջա­փա­կում, ոչ մի ա­նա­մո­թութ­յուն, ոչ մի անխղ­ճութ­յուն, ոչ մի լկտիութ­յուն մեզ չի ընկ­ճե­լու, որ ե­ղել ենք, կանք ու պի­տի շա­տա­նանք…