Հա­կոբ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ

­Տա­րի­ներ շա­րունակ «Գ­րա­կան թեր­թում» տպա­գր­ված հրա­պա­րա­կում­նե­րիցս որ­ևէ մե­կը՝ որ­պես ա­մե­նա­հի­շար­ժան, դժվա­րա­նում եմ ա­ռանձ­նաց­նել. յու­րա­քանչ­յուր հրա­պա­րա­կում ոչ միայն գրա­կան ըն­թաց­քիս կեն­սագ­րութ­յան մաս է, այլև հա­մեստ գիր 90-ամ­յա թեր­թի տա­րեգ­րութ­յան հա­մա­պա­տաս­խան է­ջե­րում:
Հի­շա­տակ­ման ար­ժա­նի եմ հա­մա­րում 03.02.2020 թ. «ԳԹ»-ում հրա­պա­րակ­ված «ԱՆԱՄՈԹՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ՇԱՀԱՇԱՐԺ ԳՈՐԾՈՆ» հոդ­վա­ծը, որն այս պա­հին էլ իր բո­վան­դա­կութ­յամբ, բարձ­րաց­րած հար­ցե­րով ու խնդիր­նե­րով ար­դիա­կան է: Երբ լույս տե­սավ հոդ­վա­ծը, ժա­մա­նա­կա­վո­րա­պես Ֆ­րան­սիա­յում գտնվող լու­սա­հո­գի գրա­կա­նա­գետ Ա­լեք­սանդր Թոփչ­յանն ա­ռա­ջին­նե­րից մեկն էր, որ է­լեկտ­րո­նա­յին նա­մա­կով արժ­ևո­րեց այն: Տե­ղին եմ հա­մա­րում հան­րայ­նաց­նել եր­ջան­կա­հի­շա­տակ մտա­վո­րա­կա­նի նա­մա­կը և թ­յու­րըմբռ­նում­նե­րից զերծ մնա­լու հա­մար այն մեջ­բե­րել ամ­բող­ջութ­յամբ. «­Բարև Ձեզ, Հա­կոբ, նախ շնոր­հա­կա­լութ­յուն հայտ­նեմ, որ այդ­պես ա­րագ անդ­րա­դար­ձել եք իմ խնդրան­քին և­ ու­ղար­կել Ձեր էլ. հաս­ցեն: Եվ հե­տո՝ իմ հիաց­մուն­քը ԱՆԱՄՈԹՈՒԹՅԱՆ ըն­թեր­ցու­մից: Կեն­սա­կան մի խնդիր, ո­րի մա­սին խո­սում են ծա­ծուկ, կի­սա­ձայն և հե­տո այդ իսկ ան­ձինք կա­տա­րում ա­նա­մո­թութ­յան հեր­թա­կան ա­րար­քը: Միակ բա­նը, որ, թերևս, պա­կա­սում էր Ձեր հոդ­վա­ծին, այն էր, որ մինչև վերջ չկորց­նե­լով Ձեր հույ­սը բա­նա­կա­նութ­յան և խղ­ճի առ­կա­յութ­յան հան­դեպ, զսպվա­ծութ­յու­նը չեք կորց­րել, այս­պես ա­սած, մի վեր­ջին հնա­րա­վո­րութ­յու­նը տա­լով լպիր­շութ­յամբ հափ­րա­ցած խառ­նամ­բո­խին փոքր-ինչ զսպե­լու ի­րենց մո­լեգ­նող պի­տե­կանտ­րո­պութ­յու­նը… Ին­չը, սա­կայն, հրա­շա­լի գի­տեք, որ տե­ղի չի ու­նե­նա, բայց Ձեր ազն­վութ­յու­նը թույլ չի տա­լիս ի­րե­րը վերջ­նա­կա­նա­պես ի­րենց ա­նու­նով կո­չե­լու… Ձեր հոդ­վա­ծը բարձր գնա­հա­տե­լուս պատ­ճա­ռը նաև այն էր, որ նշված եր­ևույթ­նե­րի մա­սին խո­սել եմ նաև ես, դեռևս ան­կա­խութ­յու­նից ա­ռաջ և­ ան­մի­ջա­պես հե­տո: Ա­պա­ցույց իմ վեր­ջին եր­կու գրքե­րը՝ «­Ժա­մա­նակ­նե­րի միջև», 2014 թ., 700 է­ջա­նոց հոդ­ված­նե­րի ժո­ղո­վա­ծու և «­Չա­րի­քի զա­վակ­նե­րը», 2019 թ., մոտ 400 է­ջա­նոց պատմ­վածք­նե­րի ժո­ղո­վա­ծու, ո­րոնք սի­րով կնվի­րեմ Ձեզ մի եր­կու ա­միս անց, ապ­րի­լին, երբ վե­րա­դառ­նամ Եր­ևան: Իսկ մինչ այդ, ե­թե շատ հե­տաքրք­րի Ձեզ, կա­րող եք վերց­նել ՀԳՄ գրա­դա­րա­նից կամ երկ­րորդ գիր­քը՝ Հե­ղի­նեից, երկ­րորդ հար­կում: Ես նրա մոտ 9 օ­րի­նակ թո­ղել եմ, Պե­տա­կան մրցա­նա­կի հա­մար, որն, ինչ­պես եր­ևում է, եր­կա­րաձգ­վում է ա­նո­րոշ ժա­մա­նա­կով: Դուք նրա մո­տից վերց­րեք, իսկ ես վե­րա­դար­ձիս պես կըն­ծա­յագ­րեմ: Լա­վա­գույն ցան­կութ­յուն­նե­րով՝ Ա­լեք­սանդր ԹՈՓՉՅԱՆ, 08 փետր­վա­րի 2020 թ.»:
Այ­սու­հետ ևս բա­րու լույ­սով օծ­ված է­ջեր եմ մաղ­թում «ԳՐԱԿԱՆ ԹԵՐԹԻՆ» ու խոսքս ա­վար­տում վե­րոնշյալ հոդ­վա­ծիս վեր­ջին տո­ղե­րով. «Այ­սօր­վա մշա­կույ­թում շատ են խոր­քա­յին խո­ցե­րը, ո­րոնք ծածկ­ված են ա­նա­մո­թութ­յան վա­րա­գույր­նե­րով: Ս­պա­սենք. չէ՞ որ վա­րա­գույր­նե­րը մի օր բաց­վում են, ու տես­նենք՝ հեր­թա­կան հե­ղա­փո­խութ­յու­նը վեր­ջա­պես ե՞րբ կհաս­նի մշա­կույ­թի վա­րա­գույր­նե­րին»: