Սո­նա ԱՆՏՈՆՅԱՆ

Սոնա ԱՆՏՈՆՅԱՆ
Ար­տա­հերթ ընտ­րութ­յուն­ներ` ա­յո՛ և բազ­մա­պա­տիկ` ա­յո՛։ Ա­նո­րո­շութ­յան մշու­շի մեջ ենք. հայ ժո­ղո­վուր­դը, մեր եր­կի­րը։ Ա­պա­գա­յի հան­դեպ հույ­սի, ա­ռա­վել ևս շա­հե­կան ծրագ­րե­րի զե­րո տե­սա­նե­լիութ­յուն։ Ա­մեն օր, ա­վե­լի ճիշտ, ա­մեն վայրկ­յան է փլուզ­վում հա­վա­տը։ Մեր երկ­րի ա­պա­հո­վութ­յու­նը ե­րե­րա­ցող ի­շոտ­նուկ է ա­սես… Ս­պա­սե­լիքս` պի­տի գա և պար­տա­վոր է գալ հա­յի զիլ տե­սա­կը, ա­ռաջ­նոր­դի ող­ջա­խոհ, ու­ժեղ տե­սա­կը, որ մեր եր­կի­րը կա­րո­ղա­նա դուրս բե­րել այս մղձա­վան­ջից, որ մեր ազ­գա­յին ինք­նութ­յան ու մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գութ­յան նկատ­մամբ ոչ թե թույլ տան փոր­ձել, այլ բա­ցա­ռեն որ­ևէ ոտնձ­գութ­յուն, ինչ­պես մեր է­պո­սի Դա­վի­թը կա­սեր՝ «Եր­կի­րը չդնեն խար­ջի տակ…»: Թո’ղ լի­նի, բայց միայն հօ­գուտ և հա­նուն մեր երկ­րի, իսկ մեծ ա­ռու­մով՝ մեր ազ­գի գո­յութ­յան և բա­րօ­րութ­յան։

Գրեք մեկնաբանություն

Ձեր էլ․փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են * -ով։