Գ­ևորգ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ / ԱՐՏԱՀԵՐԹ ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ… ԵՎ ՍՊԱՍԵԼԻՔՆԵՐ

­Ցան­կա­ցած քայլ, մի­ջո­ցա­ռում, որ սպե­ղա­նի է լի­նե­լու մեր ­Հայ­րե­նի­քի թարմ, ար­նա­հո­սող վեր­քին, իմ կող­մից միան­շա­նակ ըն­դու­նե­լի է լի­նե­լու։ Ար­տա­հերթ ընտ­րութ­յուն­նե­րով մեր թանկ կո­րուստ­ներն այլևս ետ չենք կա­րող բե­րել. հեր­թա­կան քա­ղա­քա­կան ներ­կա­յա­ցումն է լի­նե­լու՝ ինք­ներս մեզ կրկին ա­նի­մաստ բա­նե­րով ենք զբա­ղեց­նե­լու։ ­Ծախս­վե­լիք գու­մա­րով կա­րե­լի է զենք գնել և­ ամ­րաց­նել մեր սահ­ման­նե­րը։ ­Բո­լորս էլ հաս­կա­նում ենք, որ պա­տե­րազ­մը դեռ չի վեր­ջա­ցել, ըն­դա­մե­նը հե­տաձգ­վել է հեր­թա­կան բա­խու­մը։
Որ այս իշ­խա­նութ­յուն­նե­րը միան­շա­նակ պետք է հե­ռա­նան, սա ևս ­պարզ է։ ­Բայց ինչ­պե՞ս… Ե­թե ընտ­րութ­յուն­նե­րը ե­րաշ­խիք են լի­նե­լու, որ այ­սու­հետ ընտ­րա­կեղ­ծիք­ներ չեն լի­նե­լու և ­մի քա­նի կլան վերջ­նա­կա­նա­պես վա­րի չեն տա­լու մեր ­Հայ­րե­նի­քը, այ­լընտ­րանք չկա՝ թող լի­նեն։
Ա­հա, ըն­դա­մե­նը եր­կու միտք ա­սա­ցի, բայց մե­կը մյու­սին հա­կա­սող մտքեր…
Ե­թե մի ազ­գի լի­նե­լու գրա­վա­կա­նը կախ­ված է ար­տա­հերթ ընտ­րութ­յուն­նե­րից, թող լի­նեն, սա­կայն, կար­ծում եմ, մենք ազ­գո­վի այլ ա­ռաջ­նա­հեր­թութ­յուն­ներ ու­նենք լու­ծե­լու, իսկ դրանք կլի­նեն, թե ոչ՝ գա­ղա­փար իսկ չու­նեմ։