Ար­տա­հերթ ընտ­րութ­յուն­ներ, ի­հար­կե, հար­կա­վոր են, որ­պես­զի ժո­ղո­վուր­դը հո­գե­պես խա­ղաղ­վի: Այս ներ­քին պայ­քա­րին պետք է վեր­ջա­կետ դրվի, որ­պես­զի ժո­ղո­վուր­դը կա­րո­ղա­նա ապ­րել, աշ­խա­տել և ս­տեղ­ծա­գոր­ծել: Այս պա­ռակտ­ված վի­ճա­կը բո­լո­րիս է խան­գա­րում: Հու­սով եմ՝ դրան վերջ կդրվի ար­դար ընտ­րութ­յամբ: Պետք չէ թող­նել, որ ար­տա­քին ու­ժե­րը, հատ­կա­պես Թուր­քիան և Ադր­բե­ջա­նը, խան­գա­րեն մեր գո­յութ­յան լի­նե­լութ­յա­նը: Ժո­ղո­վուր­դը ի­րա­վունք չու­նի լռե­լու, և թուր­քը միշտ սպա­սում է հար­մար պա­հի՝ մեր ժո­ղովր­դի լի­նել-չլի­նե­լը շա­հար­կե­լու: Հայ ժո­ղո­վուր­դը ու­նի և պետք է ու­նե­նա ազ­գա­յին ար­ժա­նա­պատ­վութ­յուն և­ այն պետք է դրսևո­րի ար­տա­հերթ ընտ­րութ­յուն­նե­րի ժա­մա­նակ: Մենք ու­նենք պատ­մա­կան հի­շո­ղութ­յուն և հե­րո­սա­կան պատ­մութ­յուն, որ մեզ պետք է ուժ տա՝ կա­տա­րե­լու ո­րո­շիչ ընտ­րութ­յուն՝ մեր ճա­կա­տա­գի­րը կան­խո­րո­շե­լու և կեր­տե­լու հա­մար:

Share on Facebook