Փետրվարի 19-ին Կլոր սրահում տեղի ունեցավ ՀԳՄ՝ Հայոց բանակին նվիրված և «Հրանտ և Մանուշակ Սիմոնյաններ» մրցանակաբաշխությունների մրցանակների հանձնման արարողությունը: ՀԳՄ նախագահ Էդվարդ Միլիտոնյանը, նշելով, որ փետրվարի 19-ը՝ Հովհ. Թումանյանի ծննդյան օրը, արդեն ավանդաբար նշվում է որպես Գիրք նվիրելու օր, նկատեց, որ այն նպաստում է ընթերցանության տարածմանը, ինչպես նաև հիշատակում Մեծ բանաստեղծի սերը գրքի, մշակույթի հանդեպ:
Էդ. Միլիտոնյանի հավաստմամբ՝ վերջին տարիներին Գիրք նվիրելու օրը նաև միջազգային բնույթ է կրում, մասնավորապես՝ Վրաստանում, Լիբանանում, Սիրիայում հայախոս մեծ համայնքների գրողական խմբերը ևս նշանավորում էին այդ օրը: «Հատկապես Թբիլիսիում, եկեղեցու առաջնորդությամբ, գնում են Պանթեոն, ծաղիկներ դնում մեր մեծերի հուշաքարերին, հետո նշում են և՛ Հովհաննես Թումանյանի ծնունդը, և՛ Գիրք նվիրելու օրն են պանծացնում»,- մասնավորապես ասաց ՀԳՄ նախագահը և հավելեց. «Գիրք նվիրելու օրվա ամենակարևոր խորհուրդը՝ առաջին հերթին դու պիտի գիրք նվիրես, ոչ թե սպասես՝ քեզ նվիրեն: Եվ դա իսկապես համաժողովրդական բնույթ կունենա»: Նա տեղեկացրեց, որ անցյալ տարվա ընթացքում հայտարարված մի շարք մրցանակաբաշխություններ հասցրել են ամփոփել («Կանթեղ», Հրանտ Մաթևսյանի անվան), սակայն պատերազմի ամիսներին, ինչպես նաև տարեվերջին, հնարավոր չէր ամփոփել մի շարք այլ մրցանակաբաշխություններ, որոնք հայտարարվել էին, իսկ գրքերը՝ ներկայացվել: Անդրադառնալով Հայոց բանակին նվիրված և «Հրանտ և Մանուշակ Սիմոնյաններ» մրցանակաբաշխության արդյունքների ամփոփմանը՝ նա նկատեց, որ դրանք թեև տարբեր են, բայց էությունը նույն է՝ հանրահռչակել ժամանակակից գրականությունը: «Լավ գրողի համար մրցանակը երևի թե նշանակություն չունի, բայց նշանակություն ունի ընթերցողի համար՝ տեղեկանալու նոր լույս տեսած գրքերի մասին և ճանաչելու ժամանակակից գրողներին»,- ընդգծեց ՀԳՄ նախագահը: Այնուհետև հանձնվեցին մրցանակները:
2020 թվականի ՀԳՄ՝ Հայոց բանակին նվիրված մրցանակաբաշխության գեղարվեստական արձակ անվանակարգի 1-ին մրցանակը հանձնվեց Սուսաննա Հարությունյանին՝ «Խուլ ու համր», 2-րդ մրցանակը՝ Գոհար Գալստյանին՝ «Գետնից բարձր» պատմվածքների, 3-րդ մրցանակը՝ Ռոբերտ Եսայանին՝ «Արամորդու գիրը» գրքի համար: Պոեզիա անվանակարգում 1-ին մրցանակի արժանացավ Նորայր Գրիգորյանը՝ «Առաջնագիծ» գրքի, 2-րդ մրցանակի՝ Սոնա Համբարձումը և Ռուզան Հովասափյանը բանաստեղծական շարքերի համար, 3-րդ մրցանակի՝ Հովիկ Գրիգորյանը՝ «Նաիրյան ղողանջներ» և Գրիգոր Մելիք-Սարգսյանը՝ «Սրբազան հայրենիք» գրքերի համար: Հրապարակագրության, գրաքննադատության ժանրի մրցանակները շնորհվեցին Վարդգես Խանոյանին «Հայրենյաց զինվորները» գրքի և Արտաշես Արամին՝ հոդվածների և բանաստեղծական շարքի համար: Հայոց բանակին նվիրված գրական անթոլոգիաների, գրական-տեսական աշխատությունների մրցանակը շնորհվեց Հրանուշին՝ «Միշտ հաղթելու ենք» գրքի համար։ Հանձնաժողովը որոշեց հատուկ մրցանակներ շնորհել Վարդան Ավետիսյան-Քյարունցին՝ «Հիսուս Քրիստոսի…» գրքի և Նեմրութին (Սերգեյ Ասատրյան)՝ բանաստեղծական շարքի համար: ԵԿՄ՝ Վազգեն Սարգսյանի անվան մրցանակը շնորհվեց Հովիկ Վարդումյանին՝ «Գթության քույրը» պատմվածքի և Վաչագան Մանուկյանին (հետմահու)՝ «Մահից յոթ րոպե առաջ» գրքի համար: 2020 թվականի «Հրանտ և Մանուշակ Սիմոնյաններ» մրցանակաբաշխության արձակ անվանակարգում մրցանակը տրվեց Ժաննա Հակոբյանին՝ «Փրկօղակ» վեպի համար, պոեզիա անվանակարգում Սաթենիկ Ղազարյանին՝ «Անցումային…», Սամվել Մարգարյանին՝ «Տիեզերական սեր», Ռոզա Հովհաննիսյանին՝ «Արգելակման ճառագայթում», Սոկրատ Խանյանին՝ «Կրակ չէ, ի՞նչ է» գրքերի համար: Հրապարակախոսություն անվանակարգում մրցանակի արժանացավ Հովհաննես Պապիկյանը՝ «Անավարտ զրույցներ» գրքի համար: Խաչիկ Մանուկյանը, շնորհակալություն հայտնելով մրցանակի համար, նկատեց. «Հայրենասիրությունը ոչ թե պլակատային, այլ ըստ էության էն խոսքն է, որով մարդը պիտի ապրեցնի ու պահի Հայաստանը: Ուրախ եմ, որ գալիս է մի սերունդ, որը թույլ չի տալու ոտնահարել մեր ազգային արժեքները»:
Սամվել Մարգարյանը, վստահեցնելով, որ հայ գրողները տասնամյակներ շարունակ եղել են մեր ազգի առաջամարտիկները, հորդորեց միասնական ուժերով նպաստել գրողի հեղինակության, գրականության և գրքի դերի ու նշանակության բարձրացմանը:
Շաքե ԵՐԻՑՅԱՆ