Հայ­կազ ԽՆԿՈՅԱՆ / ՀԱՂԹԱԿԱՆ ԿՈՉՈՎ

­

­Հայ­րե­նի­քը վտան­գի մեջ է:
Թշ­նա­մա­կան տան­դե­մը վե­րա­հաս սրի նման կախ­վել է հա­րատ­ևութ­յան, մեր ար­ժա­նա­պա­տիվ ապ­րե­լու ի­րա­վուն­քի վրա: Այ­սօր ա­ռա­վել, քան երբ­ևէ, ան­մի­ջա­կան ձևով շա­րու­նակ­վում են Ա­վա­րայրն ու մեր մյուս ա­զա­տագ­րա­կան ըմ­բոս­տա­ցում­նե­րը, ո­րոնք, հա­վա­տում եմ, վերջ­նա­կա­նա­պես դուռ են բա­ցե­լու ա­զատ գո­յակ­ցութ­յան, մեր ազ­գա­յին ինք­նութ­յու­նը գա­լիք դա­րե­րում ա­պա­հո­վե­լու հա­մար:
Եվ մենք հաղ­թե­լու ենք ոչ միայն զո­րա­վոր բազ­կով, այլև դա­րա­վոր փոր­ձով ու ի­մաս­տութ­յամբ: Այ­սօր բո­լորս զին­վոր­ներ ենք՝ կանգ­նած հայ­րե­նա­կան հո­ղի, մեր վաղ­վա օր­վա, մեր ազ­գա­յին տեն­չանք­նե­րի ա­ռա­ջա­պահ դիր­քե­րում:
­Մենք, որ ­Դավ­թի նման ել­նել գի­տենք վայ­րագ թշնա­մու դեմ, ա­պա՝ պար­զել գի­տենք աշ­խար­հի քար ու ան­տար­բեր ե­րե­սին ճշմար­տութ­յան, ա­զատ խոս­քի դրո­շը:
Այ­սօր ռազ­մա­ճա­կա­տի գի­ծը անց­նում է մեր սրտե­րի մի­ջով: Ե­կեք ունկն­դիր լի­նենք մեր ռազ­մար­վես­տի փայ­լուն հաղ­թար­շա­վին, որ դի­տա­պաստ դա­սեր է տա­լիս ա­տե­լութ­յու­նից, թույն ու նա­խան­ձից կու­րա­ցած թշնա­մուն: Ե­կեք խնկար­կենք նաև խո­նար­հա­բար ըն­կած­նե­րի սուրբ հի­շա­տա­կը, որ ճեղ­քե­լով բռնութ­յան խա­վա­րը, ա­վե­տում են մեզ ա­զա­տութ­յան, ինք­նա­կամ բախ­տի բո­ցա­վառ ար­շա­լույ­սը:
Իսկ ես վստահ եմ՝ հաղ­թե­լո՛ւ ենք: